CI. D. FRANCISCI XAVERII BENE REPENSUS LABOR ODE
Explorare iuvat Xaverii decus
Sedemque et superae lumina regiae.
Vatem comito sedula
Tactu nectareo, comito, Pieri,
Mulsas Castalio comas
Aurata propere comprime laurea.
Ardens efferor, efferor
Ultra quam resonas flamma perambulat
Nubes: iam pede Tessalo
Bacchatam Rhodopen et Lybici senis
Cognatum superis caput
Ultro magnanima linquimus orbita.
Caligant facies simul
Mundi cumque suis civibus oppida,
Maior me quoque maxima
Audaci ingredior vertice sydera.
O quantus tremit obviis
Splendor luminibus, quantaque amabili
Maiestas cita fulgure
Visum multiplici terret imagine!
Servas quanta tuis, pater!
O nullo penitus cognite nomine,
O summi scatebrae boni,
O lux, o liquidi munera gaudii!
Framcisce, altius emicas
Innixus placido numinis aliti 217
Gaudentes Hyadas premi
Et grandem solio scandis Oriona.
At quae sculpta tuis cohors,
Quae spirant Furiae sedibus additae?
En palmas veteres modo
Conscriptisque refers gesta curulibus.
Hic tristi rabie nocens
Caelatisque labris impietas fremit,
Brachmanum furor et doli
Naturaeque simul victa potentia.
Auditis? Fide caelica
Et late cytharis pulsa frementibus
Caeli murmurat area,
Et vocem superum templa reciprocant,
Instaurant liquidas vices,
Alternisque calet pugna canoribus.
Ordo quisque Saberium
Concentuque iterat perdomitam Stygem:
»Vicisti satis, et tua
Te virtus dominos extulit ad deos.
Te non degener impiae
Aurorae a populis abstinuit timor.
Sane par superis opus,
Par saeclis labor est, quod tua dextera
Per denas hyemes tulit,
Dum virtute truces frangis Erynnias.
Io, non secus aliger
Calcavit Mihael anguipedum globos
Et pennis Boreae citas
Pestes fulminea cuspide dispulit
Illisoque gravis pede
Frendentes triplicem mandere compedem
Impegit Stygis alveo
Pronae nigra vado volvere sulphura.« 218