CXXXII. AD VINCENTIUM PETROVIUM ELEGIA
Dulcis amice, tuis Dauni de littore Musis
Redditur en propero pollice ducta salus.
Accipe quodcunque est, censurae subdor amici:
Sum fato, sed non carmine Naso meo.
Nec mirum, modo nam transfixo imbuta Lycambe
Implerent nostras aptius arma manus.
Imbellis refugit mollisque Elegeia laesos,
Nec me blanda chelis, sed tuba saeva movet.
Sum laesus, fateor, non quod me laeserit hostis,
Verum quod me hostis laedere crediderit.
Sum laesus, nostro quod nulla superbia fato est.
Hei mihi, cur vili laesus ab hoste fui?
Felix Rhese, olim quod sub Tydide peristi,
Felix Aenea vindice Turne ferox.
Sarpedon magnum sensit moriturus Achillem,
Ense sub Hectoreo, Protesilae, iaces.
Ast ego - sed motam praestat componere linguam:
Dicere de vili plurima vile reor.
Nunc tibi quas grates, teneri quod pignus amoris
(Vincenti cedro debite) ferre parem?
Laudasti immeritum, ni tantae pectine Musae
Laudari meriti quis putet esse loco.
Quin etiam, quali studio mea tempora fallam,
Ecquid agam, late certior esse cupis.
Dicam: Plaudo mihi rigidamque irrideo sortem,
Compatior patriae temporibusque suis. 240
Quod sacro superest, do Musis, caetera somno,
Laute coeno, nimis ludo, laboro parum.
Saepe iter ingressus miror venerorque vetustae
Italiae in vasta grande cadaver humo.
Cuique honor est fonti, nullum sine nomine saxum,
Corpore ab heroum pullulat orta seges.
Passim hic sub rastris et grandi tinnit aratro
Lancea et immundo cassis adesa situ.
Nec locus est, aliquem qui non meruisset Homerum
Et qui non lucis debeat Aoniis.
Vidi templa ducis superum, qua saxa minantis
Gargani trepidis Adria palpat aquis.
Hinc navale vetus classis Sypunta Latinae
Et Barulum, Cannae cui tribuere genus.
Aufide, nunc gemino frendens irascere ponti,
Aufide in algoso ter mihi vise specu.
Tu quoque Spartani venerande Galese Tarenti,
Explesti visus, cultor opime, meos.
Brundusium portu insignem geminisque columnis,
Viggilias villis Monopolimque sinu.
Melfictum, Tranum patriamque ingentis Horati,
Quaeque foves gelidum, mollis Abella, nemus.
Quid Barium referam, cuius peregrina per aedes
Relligio lambit limina, vota facit?
Quid Lupias veteres, queis mollia marmora famam
Conditaque egregia fana dedere manu?
Quidve Hydrunta loquar, quid templa Lacinia, quorum
Tunditur Ionio pesque solumque mari?
Vidimus et toties Dauni calcavimus ossa,
Vidimus, et puduit, nostra Rhacusa, tui.
Nunc age, Vincenti, tua somnia Apolline dextro
Sint rata; complectar teque meosque, precor.
Sunt rata, io: tonuit Latia Pater almus ab arce.
Audio, nam Latia rursus ab arce tonat!
Salve, omen faustum, tuque o, qui numine Romam
Imples et trifido protegis igne pios,
Magne parens, cuius de pectore fata feruntur,
Cuius et immensus sydera tangit apex.
Dulcis amice, vale, mea nam Polyhimnia stertit,
Permissumque fugit tempus, amice, vale! 241