Croatiae auctores Latini: inventa  
   domum |  qui sumus |  textus |  auxilia |  tolle, lege! |   
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Previous section

Next section

XXXVIII. DE ORIGINE COCOLATIS SIVE PSICRI PUERI IN CACAUM, THERMIDIS PUELLAE IN VAGINULAM ET GLICERAE ANUS IN MELLITAM ARUNDINEM METAMORPHOSIS
1 Flos Dryadum, Divum sanguis, spes alta procorum
Neptuno geminam formosa Peruvia prolem
Uno pulchricomos Psicrumque et Thermida nixu
Edidit et patrio lavit sub gurgite natos.
Sed velut in geminos proprium diviserit aevum,
Occidit ipsa parens durique in limine fati
Non gemuit sortem, modo post sua fata superstes
Viveret in geminis, quo mavult vivere, natis.
Dum caderent vires, dum lumina nocte natarent,
Adstantem Gliceram (comes haec fuit una iacenti) 142
2 Alloquitur: »Tu fida comes, tu primus ab istis
Noster amor, gemini tu sis mihi pignoris heres,
Te matrem noscant, binae tibi prolis imago
Maternum referat semperque loquatur amorem.
Sic mihi terra levis.« Dixit, lacrymisque profusis
Accepit Glicere natos et terra parentem.
Crescebant pueri post raptae funera matris
Crescentesque simul bis septima viderat aestas,
Cum pugna ingenii patuit. Vix credere posses
Uno fonte satos, tanta est discordia morum,
Unus ut absimili latitaret in indole sanguis.
Thermis fusca genas oculisque vomentibus ignem,
Fervida in incessu pronaque in iurgia lingua,
Impatiens fraeni gaudensque cruore ferarum
Retiaque et pharetras et culmina moratis amabat.
Visu dulcis erat Psicrus, sed frigida menti
Segnities aderat gelidusque in sanguine languor
Usque adeo, ut sexum vultusque animosque viriles
Ipse videretur calidae cessisse sorori.
Horror ei armorum, cervosque timebat et, albam
Si vidit capream, lacrymis clamabat et ore:
»Ursus adest, Glicere«; iussus torquebat in auras
Vultibus aversis et cluso lumine telum.
Saepe focum iuxta Glicerae sua pensa trahenti
Assidet et crebro versatum turbine fusum
Miratur patulo ore puer seu stamina rupta
Colligit et captis molitur vincla locustis.
3 Illacrymat Glicere, quod Thermis fervida supra
Quodque viros infra Psicrus foret; illius ardor,
Huius torpor agit miseram in suspiria mentem:
»O mihi«, clamabat, »per fata liceret utrique
Addere temperiem vel, quo soror aestuat, igne
Languores, mi Psicre, tuos animare tuoque
Frigore inestinctos infringere Thermidis aestus,
Diversum veluti cum pronuba flamma metallum
In melius miscet medioque vapore maritat.«
4 Interea magno sonitu Neptunia Thermis
E saltu silvisque redit; glomerantur anhelae
Hinc atque hinc comites, venabula lata plagaeque,
Eiectaque canes ducentes aera lingua. 143
Pone ferae fixae iaculis et pinguia nigro
Sanguine terga suum patuloque horrentia rictu
Membra lupi et propria fumantes caede leenae.
Ut frater vastos ipsaque in inorte minantes
Vidit apros torvamque leam, tum pallidus ora
Implevit plangore domum: »Neptune, petenti
Profer opem, Neptune, precor, saevaeque sororis
Frange minas, quae cognatum potura cruorem
Armat setigeras fraterna in funera pestes.«
5 Exarsit virgo furiis totasque profudit,
Quas dabat ingenium, quas et labor auxerat, iras,
Implicitumque coma Psicrum assilit, inde paventem
Allidit terrae, mox strictam terque quaterque
Excussamque manum fraternae concita malae
Imprimit et validos probris exaggerat ictus:
»Nec tibi divinus sanguis, nec spumeus auctor
Te supera de stirpe dedit, turpissime rerum,
Degener, at temere fugiens reboantia vento
Antra lepus genitrixque humili de plebe ferarum
Te media peperere fuga. Consortia vilis
Sanguinis et fratris nomen nomenque sororis
Devoveo, mihi ne frater foedissimus obsit
Extinguatque meas cognata ignavia laudes.«
6 Extemplo Glicere proiecto perdita fuso
Neptunum inclamans et quidquid ubique Deorum est
Thermida tentabat fraterno avellere vultu.
Mox, ubi nil prosunt lacrymae, discerpere canos
Certat utraque manu, crinales scindere vittas
Votaque ferre Iovi: »Vocem fas audiat«, inquit,
»Et caeli divumque fides, sunt funera votum
Spesque mihi, modo sic concordia dulcis utrique
Temperiesque animi contingere possit alumno.«
Clamanti intremuit tellus in seque receptum
Stantis utrumque pedem crassa radice ligavit;
Brachia difugiunt, et rugas aequat aniles
In lignum durata cutis, producitur alte
Corpus et aequali stringuntur mebra tenore
In nodos discreta pares. Iam canna videtur,
Iam plumae tenues, in quas coma cana recessit,
Allambunt Zephyros, stridet iam verbere venti 144
Atque annosa gemit gracili sub arundine nympha.
At superi, ut Glicerae mores et dulce referrent
Pectoris ingenium, pro sanguine mella dedere
Et sacro teretes implerunt nectare venas.
7 Haec est, quam Brasilae foetam candore pruinae
Regales epulas animantem atque integra passim
Cernimus invito servantem poma Decembri.
»Quae nova frons, Glicere? Glicere, quo verteris, eheu!«
Dixerat utque manus pulsato a fratre remotas
In caelum extulerat visu conterrita Thermis,
Sic manet et ruptas coepit frondere per ungues.
Conticuit subito, dubium an formidine monstri
An quod iam natus pressisset guttura cortex,
Plantaque fit, calidae non dissona planta puellae,
Quae longos quatiens siliquae sub imagine fructus
Hinc sortita suum fertur Vaginula nomen.
Non tibi, Psicre, sinunt superi lugere sinistro
Nutricis fato, fato gaudere sororis;
Namque ut in obscena fusus tellure iacebas,
Sentis stirpe pedes et libro corda teneri,
Si modo sensisti, nam, stipes et arbor ut esses,
Sat fuerat vultus veteremque auferre figuram,
Caetera stipes eras. Baccae, quibus affluit arbos,
Traxere ingenium pueri. Stat torpor in illis,
Quippe famem gaudent ignavo fallere succo
Arcanoque avidos ulcisci frigore dentes.
Mole frutex parva est, vacuis nec crescit in arvis,
Nutricem poscit, poscit puer esse videri
Et magna nemorum vitam duxisse sub umbra,
Simplicitas nam prisca manet, dixere Cacaum
Indigenae, et Graium dedit illi ignavia nomen.
8 Hinc celer in terras paribus Cilenius alis
Labitur et raptos utraque ex arbore foetus
Praedulci Brasilae committit glutine cannae.
Sic gaudet Glicere, sic fratri Thermis inheret,
Sic domat implacidam Psicrus post fata sororem.
Temperies utrique datur, in utroque renidet,
Quam sit mitis amor, quam sit concordia dulcis.
Ast Atlantiades hinc pocula ducta parenti
Obtulit etherio, queis fertur Iuppiter haustis
Damnasse ambrosios pulso Ganimede liquores. 145
Previous section

Next section


Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Powered by PhiloLogic

Creative Commons License
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom
Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.