LXXI. D. NICOLAUS, MIRAE ANTISTES, LACTENS ADHUC STATIS DIEBUS IEIUNIA CELEBRAT. ODE
Cernua te patriae suspexit flamma Chimerae
Et viridi Cragus obsitus alno
In tua gaudentes motavit basia lucos,
Par superis Pataree. Videntem
Naturam attonuit parcus puer, ut nova sensit
Lactentis miracula labri.
O age! vix natum poteras te nosse, simulque
Cum certum tulit orbita solem,
Lac fugis, et siccae servant ieiunia cunae.
Macte animis sub vindice tanto,
O pia sobrietas, o primae gloria gentis
E scopulis et robore natae.
Per te Chaoniae placuerunt pabula sylvae
Et puri de fonte liquores.
Tu modico auxisti validam Lacedaemona sumptu
Et magni incrementa Quirini.
Tu sophiae aeternum comes et Parnassidas inter
Aeternum veneranda sorores. 187
Te cogente animos et frontem vivida tollit
Temperies et regula morum.
Sed iam possessi radiato e cardine caeli
Securus mortalia cernit
Metiturque suos aliena a clade triunphos
Nicolaus. Proh, quanta per orbem
Exilit et quanto pede subdita colla fatigat 25
Luxuries immensa palati!
Per fora perque vias magnorumque atria divum
Sacrilega fumantia pompa
Spirant daedaleos Saliari in lance sapores
Oris scitamenta superbi.
Iam nisi centenis obsonia structa ministris
Spernit adeps, iam sordida ventris
Ambitio saltum late grassata per omnem,
Per fluctus perque aera vastum
Servorum assiduos gaudet caenare labores
Interdumque animas. Quid hianti
Non liceat! Gelido mediae sub verbere brumae
Spumanti concurritur apro.
Peucetias agitat calido sub sydere damas
Ore sequax venator anhelo.
Alter adest undis vitioque iubente Lucrini
Demersus sub gurgite ab ipsis
Nympharum thalamis raptim conchilia vellit
Pontificum redolentia caenas.
Defendit rhombos frustra elluctantibus undis
Carpathium, vagus Adria mullos.
Tota gemit natura suos expendere census
Et domino servire voraci.
Quo proporas ultra? Gutturque absolvis Apici
Deliciis temulenta propago?
Nil sat erit? Nihil est, quod nudus ab alite lucus
Quodque tibi silet invius aer?
Pavo Samum liquit, nulla turbante volucri
Iam purus subit aequora Phasis.
Praela fremunt Lesbi, dominoque umbratur Iaccho
Crete olim devota Tonanti.
Nil satis est patinis, ventrisque animosa protervi
Proluvies nova monstra reposcit 188
Mensarum: nigri laniata carne cerastae
Strimonias pavisse volucres
Sudat et ancipiti male luxuriasse veneno
Boleti haud impune revulsi.
Saeva libido gulae cum sole extendit aperta
Brachia moliturque secundas
Trans Gangem Tigrimque vias; iam Sinica ducit
Pocula Gangaridumque fragrantes
Excindit sylvas, ut olentis spiritus aurae
Magna animet convivia, odoram
Taprobanem ratibus centum vehit, inde recedit
Et dulces affectat hiulco
Ore premens Brasilos, vento sic navigat omni
Caenarum peregrina supellex.
Proh pudor! huc recidit nostrae laus mentis et ardor,
Huc primordia debita caelo,
Ut scriptas aliquis condenda ad fercula leges
Conscribat Sybarita Minerva.