XCIX. D. MIHAELI ARCHANGELO EPINICIUM
Virtuti cessit Phlegeton, dumque alma fatigat
Sydera, inocciduos peperit feriendo triunphos.
Caelituum gaudete chori, cognata Tonanti
Nomina et ingenuo prognatae numine mentes,
Tuque, o Caelicolum ductor, concussar hiantum
Eumenidum vindexque Dei, per saecula cuius
In ripa fixae vivent Acherontide lauri,
Dextrae plaude tuae, sociis quoque plaude pioque
Numinis auspicio, quod celso abiectus Olympo
Quodque suis laesus, quae vobis intulit, armis
Rex Erebi Stygia sua vulnera cernat in unda
Terreat et planctu Furias cogatque querelis
Horrisonum reboare chaos; sic proelia et ipsae
Insidiae poterunt ictusque hostilis amari.
Attamen, ut merito tam magna extollere Pindo
Bella queam sacrosque modis aequare triunphos,
O ades et, Stygium poteras quo vincere regem,
Flamine sub nostros velox illabere sensus.
Lucifer, ethereas inter nitidissima mentes 212
Formae prodigio, superumque et caelitis aulae
Mistus amore timor, venerandum numinis instar,
Ut rerum genitor persaepe hereret in illo
Miratus proprias tam pulchra in imagine vires.
Attamen indocilis dominos et ferre priorem,
Ambitio nam posse vetat, cinctusque rebelli
Agmine, ubi nigro pressit Borealia sceptro
Sydera et ad solii regalia fulcra superbi
Supposuit geminam passis cervicibus Arcton,
Sic fremere incoepit totoque aquilone locutus
Ismariam Rhodopen et pene coegit in auras
Surgere hyperboreum vulsis radicibus Hemum:
»Qua fruimur, formam Domino debere fatemur,
Sed debere pudet, socii. Nos celsa iuventus,
Nos divum de gente sati quid ad infima rerum
Volvimur et superos et vani sydera mundi
Ducere perpetua servorum lege iubemur?
Quin etiam est maius quiddam, gravioraque nobis
Probra parat caelum. Proh fata infandaque semper
Aeternae decreta domus! Mihi credite, vidi,
Vidi ego, dum clausi volvo tabularia fati
Et Themidis consulta lego, venientibus annis
Lapsurum e superis Solimeae in Virginis alvum
Numen et humanae subiturum exordia vitae.
Mox ultra nostros corpus mortale nitores
Terrigenasque feret, noster famulabitur illi
Ordo, et inoccidua trepidae de gente catervae
Illius abiecto lambent vestigia vultu.
Tantane me generis subeant oblivia nostri,
Tanta pati possim? Socii, fata omnia iuro
Me valide acturum detersurumque repente
Implacida mea probra manu, licet astra suisque
Syderibus praeceps horrendoque obruta lapsu
Insiliat mea colla domus. Sententia sedit
Oppugnare Deum. Dominus sic nostra timebit
Fulmina maioresque feret, quos spreverat olim
Ferre pares.« Dixit, tum magno murmure vulgus
Infremit ad plausum rapidamque vomentia mortem
Arma parat; non sic trifidios de nube fragores
Eructat nimbosa domus, minor exit ab imis 213
Telluris specubus conclusi insania venti.
Cum subito horrescunt axes, tenebrisque reductis
Fulgor et etherei latuit decor aureus orbis,
Aeraque et nubes et caeco mota tumultu
Ima soli trepidare vident scissisque cavernis
Pandere in immensas terram sua viscera fauces:
Hinc orti tonitrus late glomerantur, et ardent
Flammivomi per inane globi perguntque serenum
Insultare diem bellumque indicere caelo.
Dumque timent damnantque animae sua vota rebelles,
Desuper Arctoum gravior metus institit agmen.
Nam pia progenies, magno nam fida Tonanti
Agmina convulsas properant defendere leges,
Et formidatam iam se metitur in hastam
Fulmineus Mihael. Ruit hic super agmina ferro
Vindice deturbatque acies par omnibus unus
Signaque Parrhasii caelo metuenda tyranni
Territa et horrifico nimium deformia vultu
Deiecta e superis inter crepitantia flammis
Fulgura terrificasque faces calidumque cruorem
In patulae ignivomos terrae detrudit hiatus.
Reddita tum toti lux est nitidissima caelo,
Et Mihael pro sole fuit; tum caelica pubes
Ingentes auxit festivo carmine palmas:
»Macte animis, invicte ducum, cui numine dextro
Est superum mandata salus, tu frangere Ditis
Spes, animos et vota potes, tibi tempora plausum
Nulla adimunt, sculptique animant adamanta triunphi.
Ipse tuas semper laudes ululabit Avernus,
Dum sua fata gemet; semper tibi liber Olympus
Astraque inocciduum stabunt asserta trophaeum.« 214