415. IN ANTONIUM HOSPITEM
Cum me minori fors locarat in gradu,
Conviva, memini, non semel fui tuus.
Nec par fuisset denegare me pari.
Sed clericum tunc, non vocasti Antistitem.
Nolo superbum me putes, venio libens.
Papae! rotata cocta rapa testula,
Quam belle acernis afferuntur alveis!
Hanc sibi parabat Curius ipse coenulam.
Ergastulis hoc convenit convivium.
Quid hoc rubelli est? tolle funestam picem,
Lanae hoc laventur, aut equorum colei.
At iam secunda mensa, sublatis adest
Fictilibus, uvae rancidae et fici putres.
Quid hoc amabo? nilne ponis amplius?
Vale, ut mereris, hospes Antoni, vale!
Tam non putabam familiarem me tibi.