451. AD IOANNEM ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM
Quo tibi tot duros et luce et nocte labores,
O nunquam curis non agitate pater?
Hoc ave Caucasia est sine fine Promethea rodi,
Hoc fulcire humeris semper Atlanta polum.
Tamne iuvat nulla mentem requiete remitti,
Sic leve continuis insenuisse malis?
Nil est in terris, quod non aerumna fatiget,
Nec tua perpetuo membra adamante rigent.
Trux quondam Alcides, vagus et requievit Ulixes,
Credimus et dominum saepe vacare Iovem.
Si sapis, ex aliqua, tuus esto, parte, nec unquam
Sic aliis vivas, ut tibimet pereas.