13. DE CERTAMINE MENSIUM
Bisseni Phoebo certant dum iudice menses,
Primus in hos solvit Martius ora sonos:
Ipse ducem veteri statuit me Romulus anno,
Iussit et auctoris nomen habere sui.
Excipit Aprilis: Cum venero, mitior aer,
Floridior tellus, densior arbor erit.
Temporibus nostris ferro desecta recurvo
Procumbunt late gramina, Maius ait.
Iunius insequitur: Cum me fervere videbit,
Maturas segetes rustica turba metet.
Quas tu succidis spicas, ego, Iulius inquit,
Contero et in cellas grana recondo cavas.
Subiicit Augustus: Praecingo vasa colurnis
Orbibus et patulos praeparo rite lacus.
Plurima September de se cum dicere posset,
Contentus musti mansit honore novi.
Vox fuit Octobris: Quotiens me signa reducent.
Aut sere Palladias, aut lege cultor opes.
Nec mea, respondit, spernuntur dona, November,
Si suibus glandes, ligna ministro focis.
Pauca December ad haec certe festiva profatur:
Horreo, sed genio frigora nostra calent.
Post hunc ambiguo proclamat gutture Ianus,
Continuas aevi se renovare vices.
Ultimus antiquis certo a purgamine dictus,
Haec et tot, memini si bene, verba dedit:
Qui Ladislai regis natalibus ornor,
Ut iam praeteream cetera, non ne sat est?
Sic fato crines Titan stellante corona
Cingit, et id nutu comprobat alma soror.