34. DE VENATIONE STEPHANI DE BAION ORATORIS
Hunnorum orator Stephanus Baionia proles
Ad Tiberim primo dum spatiatur equo,
Inventum cursu praeverterat alite cervum,
Ocior et sociis, ocior et canibus:
Excitat et timidis animos sors ultima rerum
Aspera, cum Stephano praelia cervus init;
Cornibus urget equum, dorso citus ille supremo
Desilit et celsum percuti ense caput.
Desiluit fractus duris in cornibus ensis
Dardaneum Turno ceu feriente ducem.
Heu quid inermis agat, cum trux tanto acrius instet
Hostis; erant summo ludicra plena metu;
Quam paene audaci nocuit temerarius ardor!
Quam paene ille domum fabula sola redit!
Sed comitem miserata suum Tritonia sacro
Armavit trepidas protinus ense manus.
Huius tam validas excepit corniger ictus,
Ut raperet geminos unica plaga pedes.
Tum demum vano renovans certamina nisu
Labitur et vasto corpore plangit humum.
Adsunt et lenti sera ad iumenta sodales,
Nec pudet exanimum iam violare pecus.
Pande, age, si fas est, Phoebi soror, an ne feroces
Sola adeo cervos Martia Roma gerit.
Sic ego sic... quid tu tam grandia cervis
Ad nullos usus cornua nata putas.
Bellant et cervi, sive exitiale coëgit
Discrimen, calidus seu stimulavit amor.
Nec palmo saepe est homini letalior ursus,
Nec magis ungue leo, dente timendus aper,
Quod si devictis levis esset adorea cervis,
De bis sex unus non foret iste labor.
Dixit et in silvas dubito migravit in auras.
Est certe ex oculis rapta repente meis.
Praeda gravi interea plaustro defertur in urbem,
Astupet at pompae Romula turba novae.
Picenus nec tanta dedit spectacula rhombus
Quem cepit subito testa rotata luto.
Curritur Acronis spolia ut referente Quirino,
Ut Caco flammis immoriente suis.
Dicite, Romani septena cacumina montes,
Tot tulerint fortes cum iuga vestra viros,
Quis potuit simili Capitolia adire triumpho?
Quis pede, quis dextra tale peregit opus?
Par decus Alcides dominis non intulit Argis,
Cum levis aeripedem fixit arundo feram,
Non illic clave, non illic gloria plantae
Hercula tunc potior parva sagitta fuit,
Gratior est virtus, quam munificentia vivit,
Noster et hoc titulo crevit adauctus honos.
Nam solus tanto quas quaesiit ille periclo,
Delitias propriae noluit esse gulae.
Pontifici primum caput et sua cornua dantur,
Cornua ter senis ardua verticibus.
Purpurei sumunt lumbos, et pinguia patres
Ilia, diversum cetera vulgus habet.
Aequarat Phrygiis venatica dona carinis
Naufragus in Libyco littore Troïades
Hic minor in plurimis numerus confertur, et unus
Romanum cervus spargitur in populum.
Tibri pater, tales Hister tibi mittit alumnos,
Tu tamen hunc salvum, sed cito, redde suis.