EPIGRAMMA
Occidis, o Resti! Sophiae thesaurus, et omnis
Doctrinae, os vere sactrum Heliconiadum.
Occidis in medio cursu, cum promere nondum
Fetus quisti omnes divitis ingenii;
Sed quantum hic nobis raptum est, tantum nova crevit
Nunc tua sidereis addita vita choris. B. DE ZAMAGNA.

PHALEUCIUM
O Juni optime, o miselle Juni,
Quem cursu in medio severa Clotho
Nuper sustulit heu! Tuis dolendum
Amicis pariter, sodalibusque.
Ob tuum illi obitum ore moesti, et atris
Induti tunicis movent Latinam,
Nostratemque chelyn, tuumque spargunt
Bustum largifluo imbre lacrymarum;
Sparsuri et violis, rosisque, cum ver
Proximis tepidum efferet diebus.
Sic partem illi aliquam sui doloris
Levant, nomine saepe te vocantes.
Conjux at melius tibi heu! Superstes,
Quae te plus oculis amabat ipsis.
Nam, tibi monumentum ut aere possit
Ipso surgere firmius, Latine
Quae scripsti egregia, aureoque digna
Saeclo carmina gestit, optat, ardet
Jam vulgare typis Bodonianis.
Haec solatia mortis illi, amicis
Haec at lecta tuis velut renasci
Te hos inter facient, tuorum et ampla
Merces hinc veniet tibi laborum,
O Juni optime, o miselle Juni. G. FERRICH

TUMULUS
Restius hîc jacet, immatura morte peremtum
Flevere unanimes Musa, Themis, Sophie. --------------------------------------------

PATRIAE QUERELA
Proh quanta Aonidum pollebat Restius arte,
Par, Albi, numeris par tibi, Flacce, suis!
Quam catus historia, doctrina imbutus et omni:
Hac Chrysippo, illa proximus Herodoto!
Quid quod erat rerum spes, et tutela mearum?
Et foret…! ante diem Restius heu periit. F. DE POZZA.

URBANUS APPENDINI E. SCHOLIS PIIS AD LECTOREM
Restius ingenii quam multa laude niteret,
Carmina monstrabunt non tibi lecta semel.
Qui fuerint illi mores, si forte requiris,
Accipe: ego ficto non didicti ore loqui.
Junior indulsit genio jucunda sequutus,
Et mentem blandis pavit imaginibus.
Sensit at ardenti, cum venit serior aetas,
Succendi verae laudis amore animum:
Incertumque fuit, doctrinae lumine pulcro,
An virtute magis fulgeret omnigena.
Quam recti justique tenax, quam largus egenis,
Quam fuit integrae relligionis amans!
Comis praeterea non fastu turgida gessit
Pectora, non tectum nube supercilium;
Consilioque sales adjungens, atque lepores
Fidus erat sanctae cultor amicitiae.
Tu quoque morte Viri tanti nunc ingeme, Lector,
Atque tuos fletus fletibus adde meis.
Me pius ille suo semper dignatus amore est:
Ille mihi semper causa doloris erit.