ELEGIA I. AD VIRUM CLARISSIMUM MICHAELEM DE SORGO
Te tenet antiquo tellus habitata Quirino,
Et regnata novis moenia Caesaribus,
Flavus ubi impositam septenis collibus Urbem
Alluit Etruscae flumine Tibris aquae;
Dorica mox Ancon, Picentis et ara Diones
Te patrio mittent Illyrico incolumem.
Me tenet interea medio parva Insula ponto,
Parva quidem, fateor, sed tamen apta mihi.
Nec tantum Ogygiis specubus laetata Calypso est,
Dum fuerant Ithaci littora pressa pede;
Nec tantum Idaliae Veneri placuere latebrae,
Dum desiderio flagrat, Adoni, tuo;
Ut placet ista meo tellus gratissima cordi,
Una mihi urbanis carior illecebris.
Phoebe, fave, majusque mihi modo suggere carmen,
Elaphis ut nostra sit mage nota lyra,
Inter Elaphites Elaphis pulcherrima trinas,
Qua nihil in toto pulcrius est Hadria.
Si caelum spectes, caeli blandissima smeper
Temperies puro haud invidet Elysio.
Arcent interjecti Aquilonem et frigora montes,

-- 176 --

Aspera Parthinûm frigora verticibus;
Quaeque elata mari contra stat Tauridos ora
Cervinam capitis tortilis in speciem.
At nimios aestus genitabilis aura Favonî
Hesperiis melites mulcet ab aequoribus,
Et late in bibula mollissima balnea arena,
Balnea nocturnis cognita Nereisin.
Bacchus amat propriam generoso palmite Lesbon,
Pallas Athenarum moenia nobilium,
Sed neque Lesboae contendat vinitor uvae
Collibus, o Elaphi, plus placuisse tuis;
Nec se Palladia felices arbore rami
Usquam Cecropiis tam bene contulerint
Arboribus; fructuque tibi bene olentis olivi
Appula det victas, Tuscaque terra manus.
Hic veniunt herbae, mitis quas educat aer,
Et matutino ros novus imbre lavat;
Hic pecori fructus, niveique hic copia lactis,
Et prima est tonsis gratia velleribus.
Hic etiam ipse pater virus serpentibus atris
Abstulit, et nulli posse nocere dedit.
Tu quoque tu plures hic pro una, Pallas, Arachne
Textilis invenias laude magisterii.
Non adeo faciles vinci fortasse puellas,
Artifices telae stamina Maeoniae
Nocturna torquere manu, torquere diurna,
Et somnum argutis fallere carminibus.
Neve virûm minor ingeniis est gloria: ad artes
Quilibet est illic impiger omnigenas;

-- 177 --

Unde per Illyricas genti celeberrima gentes
Fama stat a priscis didita semper avis.
Cum magnis Elaphis tenuisset classibus aequor
Insula utroque olim nobilis Oceano,
Dives opum, dives praeclarae gentis alumnis,
Cum regno incolumis staret Hibera domus;
Tunc qua Sol oritur, quaque altis mergitur undis,
Ultimo odoratae a limine Taprobanes
Ignotas usque ad nemorosae Atlantidos oras
Omnis Elaphiti sunt freta pulsa rati.
Quidquid Arabs, quidquid molles misere Sabaei,
Decolor aut Indus, Memnoniaeque domus
Gemmiferi Gangis, Nilique Aegyptia tellus,
Rursus et occiduis quidquid ab Oceani
Littoribus trans et Tartesia littora, et agros
Submittit Liguri terra reperta viro.
Omne id Elaphisin ponto vectare carinis
Dextra dedere sui numina Mercurii.
Institor a parva Batavus statione locorum
Haud aliter toto velificare mari
Audet adhuc, opibusque novas super addere structis
Omnia quesitas per freta divitias.
Fortunata Elaphis nimium, si littora numquam
Nosset arenosis Carolus Afra vadis!
Filius aut ni animos Anglae tentasset Elisae!
Heu tibi quid potuit tune superesse animi,
Ingenti cum bis jacuisti vulnere victa,
Elaphis, heu lecta pube minuta virûm!
Et tua vesanas omnis cum gaza per undas

-- 178 --

Disjecta infesto tabuit Oceano!
Quae tibi sunt veterum renovata exempla malorum
Nuper, ubi in Syrtes (proh dolor!) egit Hylam
Ventorum immanem convolvens turbo procellam,
Immeritumque hausit naufraga vis juvenem,
Ah! tunc prima novae expertum vix oscula nuptae:
Prae nimia erepti quae pietate viri
Saepe ad desertum respectans moesta cubile,
Et saepe ad nati pignora parva sui
Integrat in noctem miseras, lucemque querelas,
Dum moestas fratri dat soror inferias.
Sed mihi nulla aeque formosis terra puellis
Ridet, ut ista suis Insula virginibus.
Quamquam o Elaphites, pulcherrima turba, puellae,
Vestras hinc laudes ducere Apollo vetat:
Haud ego vos igitur celebrem, quod lactea vestro
Ore nitent puris lilia mixta rosis;
Sed quod florentis praestantia munera formae
Gratior in pulcris aurea corporibus
Exornat virtus, intactosque afflat honores
Moribus ingenuis candida simplicitas.
His super illecebras culti sermonis utrasque,
Et belle urbanos posse movere sales
Adjice, et illaesi nomen, famamque pudoris,
Et pura ornatas religione animas.
Verior hinc vestrae praeconia laudis Apollo,
Non a vulgatis inchoat auspiciis,
Vosque bono ingenti laetas jubet esse puellae,
Quantum nulla alio est gens alia in populo.

-- 179 --

Atque utinam! vestram digno sat carmine formam
Poscam ego, Elaphites, concelebrare, nurus!
Vos prima istius ferretis praemia palmae,
Atque novus Vati surgeret inde decor.
Scilicet ingenuo num ditior ulla Poetae
Materies lecti carminis obveniat,
Quam vos in multam cum noctem non sine cantu
Alternis choream ducitis ordinibus
Ad blandae numeros citharae? Quae gratia! qui tunc
Vultus! quae moti corporis illecebra!
Ut festo circum sonuerunt omnia plausu!
Ut micuere pedes, ut micuere oculi!
Quid non hic pulcrum est, laetumque, et amabile? quid non
Ipsa suo genitrix finxit honore Venus?
Atque ego non alia magis optem degere terra,
Quodcumque hoc aevi stat, superestque mihi,
Artibus aut alibi florere inglorius otî
Urbibus insanis major, et Aonidum
Alternare bonas studiis agrestibus artes
Suaviloquos inter carminis artifices.
Et modo puniceae exortum praevertere lucis,
Retiaque agminibus tendere squamigeris,
Et modo Dalmaticos telo configere turdos
Venator praeda pennipotente gravis:
Hibernasque hilari noctes producere ludo,
Laetari et donis, Bacche benigne, tuis.
Donec, sed tarde, matura aetate senectus
Compleat extremos absque dolore dies.

-- 180 --

Ut solet aerium in sylvis antiqua cupressus
Victa aevo, aut quercus ponere lenta caput
Nec mihi quisquam aliis instauret funera terris,
Aut alia malit ponere corpus humo;
Sed tumulum exiguum parvi prope littoris oram
Hic, ubi frigentes alluat unda pedes,
Constituat, varioque ferat de flore corollas
Atque hederas, fronti debita serta meae.
Hic mea nocturnis Nymphae, Dryadesque puellae
Ne dedignentur busta piare choris
Inter Pastorum cantus: neu rustica desit
Fistula, nec calami, Pan Tegeaee, tui.
Quod si fors tumulum videat quandoque recentem,
Det Cyane muto lacrymulam cineri.

-- 181 --