I. SAPPHUS ODE AD VENEREM E GRAECO VERSA
Artifex fraudis, variisque Diva
Sedibus gaudens, Jovis o colenda
Maximi proles, tua posco supplex
Numina, Sappho,
O Venus regina, animum inquietis
Luctibus nostrum miserata solve,
Nec sine ingenti domitam jacere,
Alma, dolore.
Nunc ades, si umquam mea vota promptis
Tu recepisti auribus. O vocata saepe
Nunc adsis, Dea, nunc: mea si
Gratia et olim
Aureis invecta rotis parentis
Tecta liquisti, aut medio jugale
Passeres umquam si agitasti, et olim
Aethere, Diva
Nostro adesses tunc etiam ut labori:
Sed cita se illi rapuere penna;
Tu tamen ridens me, Erycina, molli
Ore, rogasti,

-- 248 --

Quid male esset mî? prece quidve blanda
Te excitassem? Dic, miseranda, quali
Aestuas flamma? juvenisque tamdem
Cujus amore
Ureris? Quis te, mea Sappho, laesit?
Quisquis at nunc te juvenum fugit, mox
Igne correptus graviore supplex
Ad tua genva
Accidet: nec dona feres, sed ipse
Te ambiet donis, inimicam et ille
Sentiet rursum, male qui modo te
Spernit amantem.
Ergo nunc adsis, Dea: nunc molestis
Solve me curis; animusque si quid
Optat, hoc tu, Diva, tuo secundes
Numine votum.

-- 249 --