Ad Andream Bandam Veronensem
Andrea, decus omnium studentum
Et sydus patrie tue refulgens,
Musis tu ne faues in orbe magnis?
Que magnos faciunt uiros et almos,
Vt doctum patrie tue Catullum
Aut cultum numeris bonis Tibullum
Vel uatem quoque Cinthyam canentem,
Nasonem quoque deditum Corinne.
Praeclarissime, qui faues poetis
Et qui Castalios bibis liquores,
Credas tu mihi, melle dulciores,
Certe gratus es et nouem puellis
Et Phoebo quoque uatibus sacrato.
Laetantur Charites tuis Camoenis
Pulsantes pedibus theatra magna,
Et texunt Driades tibi coronas
Ornatas uiolis sacro et hiacyntho.
Musae muneribus petunt poetam
Et lauro uiridi premunt capillum.
Salue tu potius, poeta dulcis,
Quem Verona dedit nouem puellis!
Nam Phoebus mihi diceris secundus
Et forma Eurialus uideris alter,
Tu semper generosa Banda proles
Et doctissimus utriusque legis.
Censerem bene me, scias, beatum,
Quod tanti celebrer uiri Camoenis,
Si digni fuerint mei uigores
Phoebo carminibus tuis sacratis.
Sed uates tibi gratias habebo,
Dum Phoebi radiis fruar coruscis,
Quod me perpetua lyra serenas,
Et te pectoribus meis tenebo,
Dum nostri memor ipse sim uigoris.