1.
Desolata parens, Aue beatum
Lux est crastina, coniugale Verbum,
Afflictissima mater, A relicto
Nunc cuius uice Ve decenter audis,
Foecundissima uox piae salutis,
Iucundissima uox parentis instar,
Instar coniugis et Tui mariti,
Consueta illa salus quotidiana,
Vox sponsalitia, heu repente facta est
Ve plorabile, triste, luctuosum!
Nec fas dicere gratiis refertam,
Foecundam gemitu, grauem dolore,
Cui per uiscera mucro dirus exit,
Quam spectacula sauciant cruenta.
Quod Tecum fuit, haud herile Verbum est,
Verum absens procul: hoc uidere nescit
Squallor, funera, moeror et sepulcrum.
Sic nunc, foeminei nec una sexus
Feelix gloria, sustines uocari
Orba et flebilis, una foeminarum
Funestissima quot fuere, quot sunt,
Et quae continuum futurae in aeuum.
Feelix fructus ubi est? Vbi ille Christus

-- 31 --

Qui nunc dicere: »Mater, o!« solebat,
Cuius nomine perbeata solo
Censebaris? Abest, per omne corpus
Ictus innumerabilesque plagas
Ostentans, miserabilis, cruentus.