17.
Ecce teatrales renouat Comoedia plausus:
Ecce habitus redimunt syrmata prisca suos.
Procedit pariter soccus pariterque cothurnus;
Hic humilis serpit, grandius ille tonat.

-- 67v --

Grandius ille tonat reges regumque ruinas,
Dulcibus hic pingit uerba iocosa modis.
Comoedum ridere decet, lugere tragoedum:
Tristior hic nobis, laetior ille placet.
Inde supercilio grauiore tragoedia pulcra est:
Morosa Senecam fronte tonare decet.
Blandior at Plautus (lasciuia comica tota est!)
Per cuneos risus perque teatra mouet.
Quod tamen in uultus audent remeare priores
Vtraque longaeuo Musa recaepta situ,
Rursus et Ausonios pulsant proscenia colles,
Cui, rogo, cui munus tale referre licet?
Pomponi inuentum est, quo nunc auctore repertus
Ecce teatralis mos prior ille redit.
Ille cothurnatum nam syrma et prisca reduxit
Pulpita, cum soccis conspicienda suis.
Sic tamen est munus Raphaelis et inclyta uirtus,
Sumptibus hic auxit nostra teatra suis.
Auspiciis cuius tanta ad spectacula uisa est
E septemgeminis currere Roma iugis;
Vidit et ut lusus post saecula multa reuersos,
Et populi aspectu est exhylarata sui,

-- 68 --

Clamoremque suum et plausus agnouit auitos
Atque olim obliti uerba renata soni,
Ac ueluti positis iuuenescat pulcrior annis,
Sperat in antiquum posse redire decus.