21. In eundem
Orphaeis animata modis ut saxa fuerunt,
Sic ego Pascillus sensile marmor eram.
Nanque interdictos dederant mihi carmina sensus,
Quos Amphionia saxa habuere lyra.
Qui tamen ut rupes Rodopeia, siue Cytheron
Spiraui et molli praeditus aure fui,
Exanimor, tactus ceu fulmine, et algeo totus
Aeterno ut glacies irresoluta gelu,
Dum meus effertur princeps Carrapha, pependit
Mors mea de cuius morte, salute salus.
Nec saxum mirare loqui: caua saxa loquuntur
Iacturamque grauem marmora flere solent.