7. Ad Pansam

-- 138v --

Rebus in humanis magna ratione iubemur
Legeque naturae consuluisse bonis,
Mutua quin etiam connectit uincula uirtus,
Saepe uel ignotos conciliare solet.
Quid quod amicitiae uis est immensa perennis
Et nihil est quod non uendicet illa sibi?
Sed mihi non simplex fiducia, quaeque merentur
Singula, nunc pariter consociata petunt.
Nam modo naturae uinclo, probitatis amore,
Officium posco fretus, amice, tuum:
Pollicitique tenax etiam mihi plusue minusue
Dignere aureolos credere, Pansa, decem!
Nanque meam uacuant dispendia multa crumenam,
Menstrua contingant siue diurna mihi.
Hoc soluam integrum Sextiles usque Calendas:
Hac opus est nobis, uel breuiore mora.
Hostimenta tuum, poscis quaecunque, pacisci;
Securus fidei caetera linque meae,
Inter ephimeridas referas, seu singrapha mauis,
Seu potius uatis pignus habeto fidem.