Hic lapidis uasto premitur sub pondere lassus
Cum cadit ex humeris nec graue sentit onus.
Sisyphus ipse ualet posito requiescere saxo
Montis in aduersum quem graue lassat opus.
Et Danai proles solito uacat illa labore
Dolia dum fusis uana reportat aquis.
Interdum Stygii manes umbraeque quiescunt
Nec tenet assiduus Tartara regna labor.
Quando blanda Venus miseros non uexat amantes?
Quando uincla suis saeua remittit amor?
Ille retardantes stimulat deus, ille sedentes
Excruciat, semper cogit amare deus.
Solicitat stantes, currentes, pungit euntes,
Nec sine suppliciis quemque iacere sinit.
Ille laborantes stimulis ingentibus urget,
Ille quiescentes peruigilare facit.
Non medicina leuat quibus addidit ille dolorem;
Perpetuo miseros carcere claudit amor.
Vritur assiduo Sicula flagrantius Aetna.
Quem semel igne suo laesit acerbus amor.
Ille Cupidinei cecidit qui cuspide ferri
Curauit nulla uulnus amoris ope.
Quem Venus implicitum retinet durisque reuinctum
Nexibus, hinc nemo liber abire potest.
Tristia deposuit nunquam suspiria, sed sic
Solicitus curis semper amator erit. Finis.