Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
-- 267 -- ἡσυχίαν ἀλλήλους οὐ ψέγεται: τὰ δὲ τοῦ
πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτοῦ φαίνετε. Hoc est; [Quoniam nos non apud multos verba facimus, ne multitudo semel audiens ex
perpetuo sermone ea quae allicere, nec refelli facile possint, in errorem a nobis
inducatur: (ideo enim nos esse a vobis ad paucorum aures inductos intelligimus) vos,
qui assidetis, tutius etiam quiddam facite. singula enim, non paulo post, sed
quaecumque parum apte dicta videbuntur, statim excipientes, iudicate. atque hoc ipsum
quod dicimus si placet, significate. Ad haec Meliorum proceres ita responderunt:
Humanitas in docendo mutua, placide adhibita, non illa quidem vituperatur; sed ab hac
re non nihil videtur differre, quod bellum a vobis non impendet, sed iam adest]. Atque
hoc postremum si quis inter figuras numerare velit, is profecto, nihil obstat, quin
omnes etiam soloecismos, qui vel in numeris, vel in casibus admittuntur, figuras
dicendi vocet. Nam cum praeposuisset, ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ᾽ ἡσυχίαν οὐ
ψέγεται deinde ad singulare, et nominandi casu prolatum, accommodasset ea quae
multitudinis numero efferuntur, τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ μέλλοντα his in
singulari numero, et gignendi casu αὐτοῦ coniungit; sive quis articulum vocet eius
generis quo in demonstrando utimur, sive pronomen malit dicere. nam neque si cum illo
quod in feminae sexu, unius numero, ac nominandi casu prolatum est, neque si cum illo
iungatur quod multitudinis numerum, ac neutrius generis accusandi casum habet, aptam
efficiet compositionem et ordinem. Quodsi ita dixisset, aptam et cohaerentem atque
congruam orationem effecisset: ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν
καθ᾽ ἡσυχίαν ἀλλήλους οὐ ψέγεται, τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ
μέλλοντα διαφέροντα αὐτῆς φαίνεται. His subiungit enthymema, non inepte excogitatum
illud quidem, sed obscure explicatum: εἰ μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων
λογιούμενοι ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε, ἢ ἐκ τῶν παρόντων καὶ ὧν ὁρᾶτε περὶ σωτηρίας
βουλεύσαντες τῇ πόλει, παυόμεθα: εἰ δ᾽ ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν. Hoc est; [Si de futuris
igitur rebus coniecturam facturi, aut aliud quidpiam de salute civitatis deliberaturi
convenistis, diversum ab eo quod adest, quodque cernitis; silebimus: sin autem ad hoc
venistis; loquemur]. Postea, narratione sublata, hunc dialogum scenicis
collocutionibus similem efficit; Atheniensem hoc modo respondentem inducens:
εἰκὸς μὲν καὶ ξυγγνώμη, ἐν τῷ τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας καὶ
δοκοῦντας τραπέσθαι. Hoc est: [Consentaneum est, ac venia dignum, homines in tali
conditione constitutos multa dicere, et multa etiam consilia mutare]. Post haec,
speciosam esse illam propositionem opinatus, ita inquit: ἡ μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ
σωτηρίας ἤδη πάρεστι, καὶ ὁ λόγος, ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω. Hoc est;
[Et conventus quidem hic de salute nostra institutus est; et eo modo, si videtur,
verba fiant, quo iam statuistis]. Ac primum quidem argumentationem adhibuit, quae
neque Atheniensium civitate erat digna, neque praesentibus rebus accommodata: “ἡμεῖς
τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ᾽ ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν, ἢ
ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν. Hoc est; [Neque nobis
igitur ipsis verborum elegantia, longaque oratione, cui fides non habeatur, utendum
arbitramur, ut ostendamus, vel iure penes nos, qui Medum eiecerimus, imperium esse,
vel nulla iniuria nos lacessitos nunc ad bellum exire]. Haec oratio confitentis est
bellum innocentibus illatum; cum de neutro istorum rationem reddere velit. His deinde
addit: οὔθ᾽ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς
ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ᾽ ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς
φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι. Hoc est; [Nec volumus vos cogitare,
]
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
|