Fertur thesaurus linguae mortalibus ingens.
Sive suo loquitur tempore, sive silet.

Cum vehemens animi motus prorumpit in iram
Hoc age, ne vincat te brevis ille furor.

Parva damus. verum pretium quod grande pusilli
Rebus inest, Adamas, Chrysolithique docent.

Rebus in adversis qui non succurrit amico,
Hic bonus impostor, fingit amicitiam.

Non me consilii mutati poenitet. hostis
Si modo vincendus, vel fugiendus erit.

Qui recte factis ius, et coniunxerit aequum,
Audeat, et faciles speret habere Deos.

Arma dat, atque inquit mater generosa Lacaena,
Aut super hanc, aut cum hac aspide nate redi.

Adlatrent alii, vel rodant dente canino.
Mi vero illaesus candor ubique placet.

Nec metuit ronchos, vulgi neque sibila curat
Vir bonus, et recti conscius ipse sibi.

Otia, doctrinamque Deorum dona sequutus,
Scribit et historias Pyrrhus, et arma canit.

Adsidue qui se moriturum cogitat, illum
Rerum perita Graecia appellat σόφον.

Vir bonus ille, virum qui diligit aequa colentem,
Graecus ait χρηστὸν χρηστός amare solet

Insanit, si quis quenquam sibi credit amicum.
Ut bene Cassitae fabula prisca docet.

Multi multa docent scitu pulcherrima, verum
Praeclare quidam sustine, et abstine ait.

Si tranquilla meae sedes optanda senectae,
Ante alias urbes sola Rhacusa placet.