Ad Fabianum.
Nuda pedes mulier, flavumque effusa capillum
Saepe salutatum me Fabiane venit.
Quae sic blanda sonat, rapidis sic prurit ocellis,
Possit ut Aurorae sollicitare virum.
Huic ego, cum primo dicet mihi mane salutem,
Nescio quid certe, sed iuvenile paro.
Nomen scire cupis. Nomen tibi dicat ineptus.
Qui tacet, is solido novit amore frui.

Ad Torquatum, et Nannium fratres.
Ne vero Torquate animum, neve optime Nanni
Conficite ingratis sollicitudinibus.
Si spes frustrata est, si cassa, atque irrita vota
Per mare, per terras diripuere Noti.
Num scelus, aut crimen? vestrum est. Num denique magnum
Flagitium? Hoc animis absit ab ingenuis.
Vos patriae, et charis operam praestatis amicis.
Atque hic vester amor, dulcis, et usque labor.
Nullaque quod Momo vincam vel iudice, vobis
Vel sine linea abit, vel sine laude dies.
Qui facinus fecere, olim fors dicere fas sit.
Nunc digitum labris admovet Harpocrates.
Si sua virtuti sunt praemia, credite fratres,
Et vos illa manent. nam meruisse sat est.

De Gabrionis in patriam reditu.
Qui modo funesta Tuneti captus in arce
Gabrio victoris praeda Sinonis eras.
Ecce senex septem liber de turribus exis.
Iamque iter in patriam praepete carpis equo.

Previous page

Next page

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

---