Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].
-- 36 --
Debilitat, purumque auido bibit ore cruorem,
Epotam donec rapiat cum sanguine uitam;
Altera caelatis uiolentior ignibus urit
745 Viscera, et aegrotos passim diffusa per artus
Caede furit grauiore latens. Has talibus orsis
Alloquitur Lybitina ferox: "Fidissima nostrae
Pectora militiae, pestes, quae cogitis aegros
Mortales meminisse mei, mundique retusis
750 Viribus, humani fastum consumitis aeui.
Sunt gemini fratres, Gradiae de sanguine gentis,
Quos inimica mihi Virtus se tollere coelo
Edocuit, iussitque meas contemnere leges.
Sternite nil pauidos Mortis, trucibusque uenenis
755 Obruite et nostri fines defendite regni".
Dixit, et infelix malesano copia passu
Tristibus egreditur tectis, terrasque nocenti
Polluit afflatu, Gradio mox limine pallens
Constitit insuetaque infecit tabe penates.
760 Primus lethiferos sensit sub pectore motus
Paulus, cui gelidis pestis se tabida membris
Insinuat, lentum spargens in corpora uirus
Paulatim, trepidasque exhaurit sanguine uenas,
Ereptura pij uitam post funera fratris;
765 Somnus abest oculis, potusque cibique cupido
Languet et obsessos macies depascitur artus.
Haud secus imbriferae uitis concussa procellae
Turbine natiuum iam iam moritura decorem
Ammittit, siccoque arescit squallida trunco.
770 At parte ex alia rapidi uis ignea morbi
Maiorem oppugnat Gradium, flammaque latenti
Vrit, et occulto serpit per uiscera tractu.
Protinus insoliti facies dat signa ruboris,
Lingua tumet, placidus fugit sopor, horrida febris
775 Dirum expugnata cordis iam regnat in arce.
Iam dulces epulas odit, nil muta medentum
Ars iuuat; ignoto penitus consumitur igni.
Qui uos, egregij iunctissima pectora fratres,
Angebat maeror diros (lugubre) uidentes
780 Alter in alterius crudescere corpore morbos,
Optatum nec posse alternae ferre salutis
Auxilium, uestros haec unica cura dolores
Auxit, funereis uires haec addidit armis.
Hei mihi, iam uestrae nodos praecidere uitae
785 Mors praedura parat, uideo furiale ruentem.
En rotat, ah pietas, inconsolabile uulnus.
Prae lacrimis maestae nequeunt procedere Musae:
788 Languescit sonus, atque aegris uox faucibus haeret.
|
