Errantemque gregem virtute accendere mystae.
Nam proprio morum plebeia colore sacerdos
Pectora depingit: purgati gloria Cleri
Est eadem, quae esset purgati gloria mundi.
Haec an vera putas? quo subsistente, Caraffa
Respondet: plane esse scias sic ista Thiene
Indubitata mihi, nostra ut te mente loquutum
Esse putem; patuisse tibi reor abdita cordis
Sensa mei: sic ipse ream dum volvo fluentis
Aevi duritiem, tacitus persaepe resolvo,
A Clero hanc saevire luem, cui fluxa voluptas
Omnem coelestis vitae proscripsit odorem.
Sed quod proponis suave est, validumque relatis
Praesidium aerumnis: quando o descendere pronis
In columem commune viris, hoc Sydere lumen
Aspiciam? votum quando concurret in unum
Formatrix veteris turba optatissima Cleri?
Spes desiderio minor est, leviorque: reponit
Tum Caietanus: lumen quod fluxit ab astris
Haud vacuum est: hilari mox subicit ore Caraffa:
O utinam scirem, lumen cui tale dedissent
Sydera, concepto cuperem comes esse calori,
Argueremque pia Clerum novitate: Thiene
Excipit: in medio positus splendore Quiritum
Qua luces pietate sat est; exempla sequuntur
Virtutis mitrata tuae fastigia: perge
Romuleis probitate ista lucere tiaris.
Sed mea qua cupiat tenuis sudare palaestra
Sedulitas; librata diu, Coeloque petita
Consilia exponam: Clerum formare recentem
Est animus, qui primaevos, quibus una fideles

Previous page

Next page