Conculcata, orbem non desertura potestas.
Hic sacra innocui pulsa ex altaribus Agni
Victima, contempti mystae, derisa nefandis
Opprobriis pictas, Patrumque oppressa gemebat
Relligio: culpae, Ditis rhedarius, omni
Planum stravit iter Lutherus, perfida quando
Dogmata, Teutonicis gaudens haesisse dynastis,
Desperata suae movit vexilla phrenesis.
5 Quo nunc terrigenae rerum discrimine tanto
Ancipites vertent animos? num forte iubebit
Dogmatis impuri tenebris, sectaeque furentis
Exitio mergi, fidei num lumen avitae
Deserere, et Stygio submittere colla sophistae?
Eheu mortales horrenda pericula celat,
Quidlibet audendi, quam fert, haec secta, libido.
Et tamen, o sortem miseram! quam vilibus armis
Expugnata Fides! hominum pars magna, venenum
Quale propinavit rabiosus apostata, suxit;
Desertis patriisque sacris, in falsa ruentes
Dogmata terrigenas, plaudente vel ipse cachinno
Obstupuit Pluto; et coecae deliria gentis,
Certique interitus Styx est mirata voluptam.
6 Probrosae nomen famae, facinusque nefandum
Lutheri! fatuo velut alter Herostratus aestro=oestro
Infamis: quorum hic Ephesinae augusta Dianae
Templa dedit flammis, quorum sub lumine, turpis,
Foedaeque duraret scelerati nominis umbra.
Infaustum nomen! tamen infelicior illo
Lutherus; fatis ille suis quod tota Diana
Arsit, habet votis; hydrus minus iste peregit
Quam cupiit, totam minitans exscindere Romam,

Previous page

Next page