Coepit opes, quibus ille sibi, procul omnibus actis
Prospiceret, quae corda secant mortalia, curis
Hic Caietanus non excusavit egenis
Incoepta appositos ad religiosa penates,
Sed quas munificus retineri suaserat heros,
Nunquam admisit opes: Comiti constanter easdem
Crebrius urgenti, conclavia credita sponte
Reddidit, oblatosque lares, celebrata trophaeo
Tecta Thienae fidei, quibus aeris habendi
Saeviit improbitas, vultu constante remissis
Clavibus abiurat, vestigaturus, ubique
An fortasse idem Venetis qui prospicit oris
Sit Deus, aut aliud timidam Syrena gubernans
Assideat Coelo cura si dispare Numen.
6 Suprema invictae fidei portenta revelas
Caietane; tui quae sit fiducia cordis,
Nec Coelum sine laude stupet: devincis Olympum
Hac mentis flamma: vel nunquam nostra procurat
Vitae fulcra Deus, vel si, prout creditur, ille
Ordinat, et certis pascit proventibus Orbem,
Debita iam certe est divinae provida mentis
Tantae cura spei, firmumque a Sydere robur.
Horrida barbaricis solum calcata leaenis
Quantumvis deserta petas, vel inhospita rupis
Antra Prometheae, nec ibi tua fallet inanem
Caietane fides, nec spes innixa Tonanti.
Et licet auricomae Cereri male nota negaret
Obsequiis se terra tuis, supplebit avari
Detrimenta soli fidus melioribus aether
Subsidiis: quin innocuas tibi porriget escas
Ipse etiam vacuis regnans basilicus arenis.

Previous page

Next page