Securam toto proflabat pectore noctem.
Vix tandem satiata quies: vix cornua mille,
Tympanaque extremum sonitu accedentia Martem
Excussere toro. Mirantibus inconcussam
Tum socijs tanto fati in discrimine mentem,
Anne soporiferae succumbere creditis, inquit,
Me nocti potuisse priùs, quàam corde sub alto,
Quae dubium facerent hinc, atque hinc omnia Martem,
Librarim momenta? Vigil mihi cura solutam
In vacuos potuit mentem componere somnos:
Nec minùs, instanti nunc iam certamine, felix
Auspicium facit. Ite alacres: dent classica signum,
Et solitas pugnà e mediâ decerpite lauros. 43
43. En igitur qua primùm animus ratione futuram
Exarmet, vigili anteuenit dum pectore, sortem.
Scilicet ambiguae nusquam hìc caliginis horror:
Plena dies, liquidumque iubar. Quid singula rerum
Saeuitiae luctùsque habeant, quoâd laedere possint,
Dum nil fata mouent, tranquillo, immotus et ipse,
Anticipat visu: rapido ne dêinde sub ictu
Iam positus grauiora eadem maioraque veris
Concipiat, tenuem culmi Cerealis aristam
Instar Achilleae pinùs, instarque tridentis
Aequorei trepidans: falsus sibi qualia fingit
Plurima, quem seros piguit praenoscere casus.
Nempe hic, praecipiti subitò erumpente procellâ,
Attonitus, vecors (caeci natura pauoris
Semper vt acclinis peioribus, inque tumultu
Non satis ambiguo sibi mens improuida constat)
Quae capiti prona incumbunt, discrimina peiùs
Iam metuit multò, et vanis terroribus auget. 44
44. Pluribus hinc adeo vulgaria pectora cernas
Euentis trepidare, hilarem quae cognita risum
Elicerent. Talis iocus ille, exterrita quondam
Regalis cruciasse epuli quo gaudia fertur (a) [ERROR: no link :] (a) Vide Lamprid. in Vita Heliogab. quem vltimum dicit Antoninorum Caesarum fuisse.

Previous page

Next page