Nulla equidem. Vel enim feriunt inimica merentem
Scommata; vel temere iactis traduceris insons.
Si primum, fers digna: nec irae suppetit ansa,
Laetitiae at potiùs: quando vel ab hoste doceris,
Quid caueas, nullâque tibi est mercede repertus,
Sumeret arcanis qui te, Podalirius, vltro
Purgandum vitijs. Neque enim praesentius vllum
Antidoti genus infectos detergere mores,
Quàm censura iocis mordacibus illitra: sensu
Tristior illa quidem: sed amica in munera vires
Hinc habet, haud medicae tantum latura opis, aegras
Si minùs austero morsu peruelleret aures.
Vtere felici auxilio: vitijsque remotis,
Foeda simul meriti abstuleris contagia probri.
23. Ludibrijs iustam nullo sin crimine causam
Obtuleras: rationis inops sed turba maligno
Immeritum risu, dictisque procacibus vrget:
Siue quòd, attonitis oculis vultuque supino
Dum graderis, totam sublatus in ardua mentem,
Securum, pingui via quà densissima coeno,
Strauerit offensi gressùs iniuria corpus;
Siue quòd, hinc illinc laxo pendente galero,
Hirsutisque supercilijs, Afroque colore,
Et naso enormi, ac vitreis specularibus aucto,
Insolitam exhibeas speciem: nutricula qualem
Ploranti puero Empusam, horribilemque minatur
Manducum; nullo genus id iocularia sensu
Praeterijsse licet. Quis enim, modò sanus, ineptas
Amentum voces inter sibi seria credat
Ponendas, hilari neque risu explodere malit?
Atquì sic habeas, vanam, quicunque, ferendis
Rerum in iudicijs, speciem sectantur, auitis
Vt libet insignes titulis, et plebis honore,
Stultorum genus esse, haud multò sanius illis,
Quos Antoninae spectans monumenta columnae
Verberibus, iustisque domat custodia vinclis.
Finge illos te fortè lares inuisere, et omnem

Previous page

Next page