Impulit in latus: assueto fraudauit honore:
Exclusit foribus: plausum famamque dicacis
Ad socios ausus de me sibi quaerere, foedis
Immeritum sanis, et nigro dente momordit.
Talia cum querulos irato effundere vultu
Audis; num tremulo spleni imperitare, tumentemque
Aggeribus risum potis es cohibere, per ora
Ne subitò, et nares sese prorumpat aduncas?
Arguti nullus me certè Roscius oris
Plûs mouet: Eupolidis nulli maiore cachinno
Sollicitant lusus, Thymeleave pulpita, vanus
Quam dolor, et genus hoc lacrymae. In praecordia totus
Irruit extemplo, pulmonemque occupat imum
Democritus. Frustra est labijs infigere dentes,
Frustra animae effugia et laxos operire meatus.
Quò magis aduersum pugno; hòc inuisa laborat
Acrior emouisse repagula: donec ab ipso
Obice luctatuque immensùm viribus auctis,
Nec iam se capiens (ceu longà coercitus amnis,
Si liquidum tandem per claustra negantia rupit
Eluctatus iter) conuulsis denique victor
Prosiliat septis, vacuasque exundet in auras.
26. Sed neque, si docto fatui delira popelli
Verba supercilio despexeris; aequior vlla
Hinc aegri saltem ratio queat esse doloris;
Quòd vel Socratico fòrs quisquam de grege, vultùs,
Incesùsve tui ad speciem, subriserit. An tu
Eripias splenem sapienti? Turpe, doloris
Vnde procul morsus, leni praecordia tactu
Vellicat: haec illis dedit irritamina blandi
Pruritùs natura. Aliquid si tale notauit
Vel sapiens; quid mirum, humani conscia sensùs
Ingenito sua prodiderit quòd pectora motu?
Num pro Sileno te fingere Parthenopeum
Debuerat? Num naturae dediscere morem,
Vt risum, ridenda videns, nesciret? Amoenâ
Perculsus facie gelasinum claudere dentem

Previous page

Next page