56. Turpis es. Haud tibi, sed populo. Res ista videntûm.
Nec sua formoso blanditur Adonidi; toruun
Nec sua Cyclopem facies deterret. Vterque,
Tristia, laeta, Alijs tantùm spectacula praebet.
Is doleat, sine, qui talem fòrs obuius horret:
Cui dirum facis ingratis occursibus omen.
Vnde tibi hìc luctus, niueo cui lilia frontem,
An ferrugineo pingant vacinia fuco:
Acìdis, Aetnaei an venias pastoris imago,
Nullo est, dum speculum vites, deprendere sensu.
57. At spernere. Quibus? Vulgo nempe: omnia solis
Librat, mentis inops, qui sensibus, occiduâque
Totum hominem externi metitur imagine limi.
Hoc melius. Nullos, nisi sanae mentis, Amicos
Inuenies: socio quisquis tibi foedere iunctus
Haeserit, haud fluxum formae vernantis honorem;
Virtutem, mores, animum, te diliget ipsum.
58. Turpibus haec sunto solatia. Restat amicâ
Nunc fouisse manu, lentis quos cedere morbis
Crebra valetudo, gelidus praecordia circùm
Sanguis, et exhausto tenues in corpore vires
Sorte sua prohibent contentos viuere: tanquam
Robore vique lacertorum tranquilla parentur
Gaudia, non Sophiae nisu mentisque vigore.
59. Vanus et iste dolor. Quid enim? Titania membra,
Immanesque toros; et brachia Polydamantis
Sors negat. Athletam Pisaeum fingere nempe
Noluit, aut duris operam te addicere pensis.
Cur ideo mens aegra? Solum si frangere rastris,
Triticeas versare molas, excidere saxa
Non datur, et curuo moliri pondera dorso;
At superant, quibus incumbas, meliora, viroque
Digna ministeria. Arcanas aperire licebit
Ingenio causa, ius dicere ciuibus, vrbes
Consilio regere, imperijs fraenare cohortes.
Aedibus in magnis Famuli ceu munia rite
Diuersi diuersa, illi prout quisque, vel illi

Previous page

Next page