EVTHYMIAE Liber Quintus. 1
1. Non tamen, ad plenae felicia munera Pacis,
Fortunam satis, externosque retundere casus,
Hac operosa tenus ratio quam tradidit artem.
Maior adhuc belli moles, crudelior hostis,
Cordibus infixae pestes, agnataque restant,
Et penitùs fibris stabulantia monstra sub altis:
Regnorum fax Ira, loci sortisque secundae
Ambitus impatiens, Veneris teterrimus ardor,
Culpaque Lernaeo absumens praecordia tabo. 2
2. Ah genus id Furias incauto pectore si quis
Excipiat miser! Ah cupidis si fraena relaxet;
Quas non (exitium, Superi, prohibete) ruinas,
Turbineo impulsae, impellentesque omnia motu
Miscuerint? Quos non in praecipites anfractus
Infelicem animum, et ferò sua fata videntem
Abripient? Monumentum ingens Climeneia proles,
Ambustusque dies: currus implere paternos,
Fraenaque mortali cupidus radiantia dextrâ
Dum Iuuenis tractare, alti per deuia callis,
Flammipedum quàcunque vagus tulit ardor equorum,
Non rector, sed praeda ruit. Temeraria Nati
At tu consilio moderari vota, regendos
Vecordi malles puero quàm credere, Titan,
Igniferos axes. Roseae pro munere lucis
En rapida attonito spargentem incendia Mundo
Aspicis: en medij reuoltum e tramite caeli,
Inuisum populis execrandumque bidental,
Eridani toto lacrymaris gurgite. Casus

Previous page

Next page