Nec modus, vltro ipsas plaudentum, atque, Euge, Beatè,
Clamantum voces quin exaudire putemus. 58
58. At tu Socratico vigilantum haec somnia risu,
Non secus ac, lepido vestit quos fabula socco,
Pyrgopolynicas, ampullososque Thrasones,
Excipias, hominum, gnarus, sua quemque morari,
Caetera curarum segnem, ac nescire paratum.
Splendida nec moueant, vani quae saepe sodales
Praesenti tumidis faciunt praeconia buccis.
Nam quis Amicorum vafras sub nomine vulpes,
Et parasitantis nescit tectoria linguae?
Officio functi laudatum protinus omni
Ablegant animo. Quorum sub pectore, quorum
Assiduum memori te viuere credis in ore,
Absentis nullâ tanguntur imagine: sisne,
An fueris, longos nunquam meminere per annos.
Ex populo, rerum celebri rumore tuarum
Attonitum plenumque tibi quem errore superbo
Fingis, pleraque pars neque natum in lumina vitae
Audijt: ex facie reliqui, vel nominis aurâ
(Nil vltra) nouere. Latini maximus author
Eloquij, suadaeque oraclum, non hominis vox,
Tullius id proprio, quàm vellet certiùs, vsu
Comperit. Aetnaeo discedens littore Quaestor, (a) [ERROR: no link :](a) Vide eius Orat. pro Plancio.
Haud aliam terras omnes, maria omnia circùm
Crediderat, nisi de gesto sibi munere, famam
Feruere. Puteolos igitur deuectus, amicis
Plausibus ac titulis, queis obuia turba merentem
Exciperet, laetas iamdudum arrexerat aures.
Ecce autem tumidâ se credulitate ferenti
Per medios, quà conferti vis plurima vulgi,
Spargentique graues huc illuc, publica laudum) [!]
Vndique colligeret ceu vectigalia, visus;
Nescio quis verbis sese communibus offert
Ardelio: et, Quid ab Vrbe noui, dignique relatu,
O Bone? Mirari, stomacho erumpente, superbus

Previous page

Next page