Perque nives Turci Bihagenses usque Tohuñum
Excurrunt, pagumque illic, quem Lestje vocamus
A corylis, raptant praedis, domibusque crematis
Abducunt homines ad dura ergastula centum.
In praedas sic more lupi grassatur anhellus
Turcus, et ex miseris parat impia regna rapinis.
Vicini damnum mea Seña ut vindicet, armis
Igneque Corbaviam punit: multosque colonos
Caedit, ad Udviniam Begum quoquè mactat Halilem
Stirpe Memimbegi: qui anno cum fratre priori
Grobnikium vastarat agrum. sic poena scelestos
Effugiet nunquam divina vindice dextra.
Quos mihi non perimit Mavors, Mors effera tollit
E gremio natos; ne cùm mea lumina cessent
A lacrymis, assueta diu plorare suorum
Funera crebra forìs violenta domique. Georgum
Zriñiacum Comitem, Slavnorum nobile scutum,
Expertum bellis, multisque insigne trophoeis
Mors rapit in tumulum. cujus pia funera mater
Non modico planxi luctu: nam plurima saepè
Uno in Cive salus Patriae persistere visa est.
Nuper ùt accepto Praeses malè vendidit auro,
Kanizam, justis Princeps expostulat armis,
Viribus Italiae fultus. Sed durior illa
Armato domino, quàm non fuit antè Tyranno,
Obstat, ab hoste diu contra defensa Patronum
Et Patriam, donec saevi inclementia coeli
Solvere castra pium magna cum clade coëgit
Ferdnandum Archiducem. Primus fuit iste Kaniza
Adversante mihi luctus: pluresque sequentur,
Dum redeat sub jura sui Kaniza Patroni.

Previous page

Next page