Quae si forte parum, ut senibus, tumet aut nimis ipsi
Rem spectandam oculo libet admovisse, ut imago
Tendatur fundo excrescens partesque minutae
Se mole exhibeant: majori nec tamen acrem
Confusae effugiant visum, lens vitrea turgens
Ante oculum solet extrorsum suspendier, ut jam
Incipiant sensim radii se flectere et ante
Quam se oculo immittant, ad sese accedere, in ipso
Dum detorti iterum jungant se denique fundo
Nec dubium tristi fallant caligine visum.
Sic veterum monumenta virum confusaque scripta
Perlegimus saepe atque exesa numismata lentem
Trans vitream simul et distincta et mole videmus
Majore atque oculo vix non contacta tuemur.
Praeterea[ERROR: no link :]11 vitrea quo longius absit imago
A lente, hoc etiam mage tenditur et majores
Particulas rerum, disjunctas et mage pingit.
Ac reliquum[ERROR: no link :]12 si forte jubar secluditur atque
Externum a picta removetur imagine lumen,
Quod reliquis Terrae deflexum a partibus atque
Aeriis detortum auris circumvolat, ipsa
Clarior et longe distinctior extat imago
Nec caliganti turbantur nube colores.
Inde tubum[ERROR: no link :]13 tendunt, obscuris horreat imum
Cui tenebris gremium summoque in vertice lentem
Infigunt vitream, cui frons vix utraque quidquam
Turgeat extremoque fere pingatur imago
Amplior in fundo. Tubulo lens altera laevi
Jungitur incurvis multo mage frontibus apta,
A picta tantum, quae distet imagine, quantum
Curvatura sui poscit turgentior orbis
Spectantisque oculus, distincta ut forma videri
Possit et haud dubio finitus limite margo.
Hisce[ERROR: no link :]14 armis oculorum acies pervasit ad ipsum
Aethera sydereosque ignes scrutata, nigrantes
Phoebeo in vultu maculas inspexit et orbem
Falcatae varium Veneris gnatique sodales
Et trabeam tardique patris socia agmina et ipsam

Previous page

Next page