Vidit adhuc rutilo cinctam diademate frontem
Et celsos Lunae montes vallesque profundas.
Nec nocet[ERROR: no link :]15 inversa teretes in imagine formas
Aequalesque globos scrutarier. At lubet ipsas
Cum recto spectare situ aut procul aequore in alto
Cum tuimur plenis dantes cava lintea ventis
Scindentesque salum puppes sive ardua longe
Tecta vel errantes per pascua laeta capellas
Aut nemorum frondes et prata virentia sive
Pendentes procul horrenti sub vertice rupes,
Adjunctae paribus spatiis similesque priori
Binae iterum invertunt lentes rectamque figuram
Restituunt posituque suo dent posse videri.
At minus haec nostris sunt usibus apta, sed illud,
Quod superest, tanti pars et quae maxima divae
Muneris, expediam et calamo properante docebo.
Imo[ERROR: no link :]16 qua molis gremio se sistit imago
Spectanti usque adeo propior perque omnia visae
Assimilis formae, tenuissima tendere suerunt
Fila decussatim et spatium praetexere inane
Illa quidem primum figebant plurima, quae se
Hinc spatiis atque hinc aequalibus intertexta
Ferretae ut crates, ut retia densa, secarent.
His rerum moles metirier et spatiorum
Mos erat in picta seriem numerare figura.
At spatii extremi restantes denique partes
Judicio incerto prendebant, arte nec ulla
Sat fida in tenues poterant inquirere formas.
Ipsa suis tantum non uno tempore alumnis
Uranie munus prodendum duxit, ut ingens
Ne pretium amoto vilesceret omne labore.
Ergo dea monstrante viam nunc denique filis
Immotis fixisque novum conjungimus, arte
Cogimus et mira lento discurrere passu
Atque omnem visae molis peragrare figuram
Et licet incessus lenti momenta notare
Singula, quaque oculos motus tenuissima hiantes
Pars penitus fallat, deprendere metirique.

Previous page

Next page