Particulas gyro queat atque immittere claustris,
Nonne etiam plures introrsum pupula solis
Admittit radios diversa e parte reflexos,
Quamquam aditus pateat brevior? non saepe videmus
Et virides et purpureos errare colores,
Cum vario gaudet mens unā percita visu?
Praeterea dum pulsa redit vox, aëra in orbem
Tunc etiam ad certos fuso sit murmure fines.
Unde tibi et sociis, qui circum forte sedentes
Herboso in tumulo recubant, vox sufficit una,
Auditurque eadem parvo discrimine cunctis.
Sed neque me terret, sublimi in colle moranti
Aut alta in ripa, torrens ubi subter hiatu
Effugit abrupto, quod saepe e vallibus imis
Eque ipso resonat fundo reparabilis Echo,
Quominus affirmem saxis impingere vocem
Tum rectam, et contra obnixus defendere pergam.
Namque sat est, subter resonantia corpora stare
Non directa solo, sed sic inflexa superne
Atque in te conversa, ut non nisi rectus utrinque
Angulus existat, quem linea vocis ab alto
Efficit adveniens infra, pariterque recedens
Ipsa suum per iter. Quod si loca praedita forma
Diversa fuerint in vallibus, omnia circum
Muta, nec impulsae rupes clamore resultant,
Quamquam saepe voces Nympham. latet illa, nitenti

Previous page

Next page