Ceu latet in speculo, inferius quod pariete pronum
Pendet ab opposito, aut rectum; nec redditur inde
Missa tui species vultus tibi. vitrea contra
Sit tibi planities obversa, tuebere formam
Ipse tuam; et forsan, qualis Narcissus in undis
Cum sua conspexit geminum rutilantia sidus
Lumina purpureasque genas, te stultus amabis,
Hortorumque intra vernabis septa novus flos.
Interea missae pateat via libera voci,
Arboreique absint rami, virgultaque densa,
Et segetum hirsutis horrescens campus aristis.
Vocem etenim laedunt rami, virgultaque laedunt,
Et laedunt segetes; meliusque recurrere multo
Illa solet, medium cum nil tale impedit auras.
Nec satis est ipsum, qui rectā in corpora tendit
Depulsura sonum, tremulum nullo aëra frangi
Objice, ni liber trepidet quoque proximus olli,
Excurratque aër. qui si tardetur et herbis
Haereat, arboribusve; simul retinebitur ille,
Nec celeri spatium poterit transmittere cursu,
Dum movet haerentem, secumque abducere tentat.
Hinc, medius si forte lacus stagnantibus undis
Immotisque aderit, vel serpens agmine leni
Amnis, et objiectas lambens sine murmure ripas;
Clarior haud usquam vox missa redibit ad aures,
Longius aut sese tendet. juvat unda sonorem

Previous page

Next page