Sepositam quanto ad metam proin longius ire
Cogetur vox missa, itidem tanto illa redibit
Serior, et, postquam vocis deferbuit omnis
Emissae fremitus, finito tempore, sola
Auditum jam non cassis tentabit in aurem
Ingrediens plagis. nam tantum possumus illo
Tempore nos vocis plagam sentire reflexae,
Quod superat missae postremo a limite adusque
Reflexae finem: frustra prius occinit Echo,
Frustra errat patulas non exaudita per aures.
Non aliter quondam voces et verba cadebant
Irrita nequicquam, quae claram virgo nigranti
Nocte facem quatiens turri mittebat ab alta
Dilectum ad juvenem, dum brachia ferus in undis
Jactat , ubi angusto Europen Athamantidos Helles
Alluit unda freto, atque Asiae disjungit ab oris.
Quid faceret? circa fluctus et saeva fremebant
Murmura ventorum; nigroque cadentia caelo
Fulmina terribili complebant cuncta fragore.
Jam facile est scitu, vocis cur saepe loquenti
Extremas tantum reddant loca garrula partes.
Hoc sit enim, cum plura simul majoraque Nymphae
Verba damus referenda, loci distantia certa
Quam ferat et spatium, per quod vox tendit ad illam.
Namque prius fuerunt quae partes vocis ab ore
Aërios missae in campos, prius obvia tangunt

Previous page

Next page