Sic Lycium ductor Sarpedon triste gemebat
Indignans; fidum et compellans nomine Glaucum;
Carum, Glauce, caput, bello bone, nunc opus omnem
Vimque animi, et validas alacrem te promere vires;
Nunc pugnae, si Marte vales, tibi corda cupido
Incendat. primum Lycios hortare, volucri
Cuncta obiens cursu, ductores: densa jacentem
Tela ferant circa Sarpedona; dehinc ades ipse, 610
Meque super pugna fortis bellator. in omnes
Nam tibi, amice, dies fuero moerorque pudorque,
Exstinctum ad naves duro in certamine Achaeas
Exuerint si me Danai fulgentibus armis.
I, Glauce, atque hortare alios, pugnamque capesse.
Sic fanti nigram diffudit pallida nubem
Mors, oculos naresque urgens caligine densa.
Calce Menetiades tum pectus pressit et hastam
Haerentem eduxit: simul et praecordia, et ipsam
Secum animam traxit rediens e vulnere cuspis. 620
Myrmidones regis bijugos tenuere, frementes,
Atque fugam fracto rapidam temone parantes.
At Glauco, audivit cari cum verba sodalis,
Ingens corda dolor fodit; cupidusque juvare,
Haud poterat; vulnusque manu pressabat acerbum,
Quo Teucer, murum conanti scandere in altum,
Fixit nudatum telo stridente lacertum.
Ergo vocans longe mittentem spicula Phoebum,
Ingemit, ac lacrimis fatur sic moestus obortis:
Audi haec, Phoebe pater, Lyciae seu pinguis opimam 630
Nunc sedem, Trojam seu lustras, undique vota
Nanque audire potes, potes et prodesse dolenti,
Ut doleo nunc, rex, vulnus grave passus; acuti
Atque manum stimuli figunt, nec sistitur ater

Previous page

Next page