Falsa ne sint, an vera magis. nanque annuit ipse,
Cum puppes Danai scandebant fata ferentes
Trojugenis, dextra caeli e regione coruscum
Fulgorem ostendens, laetum solventibus omen.
Ergo, viri, patrias nemo festinet ad oras
Ante, aliquam Troum quam secum abducere nuptam
Contigerit victori; hosti quam digna rependat,
Proque Helenae raptu, ac gemitu poenam irroget aequam.
Sin aliquem insanus tamen ad sua tecta reverti
Ardor agit, puppim tangat modo, corpus acuto 420
Confossus ferro prior omnibus ut petat Orcum.
Tu, rex, quid poscat res per te consule, et aequus
Audi alium si quid dicet. quod dicere mens est
Nunc mihi, et audiri dignum, dignumque probari est.
Cum primum aeratas mittes in praelia turmas,
Instrue sic, ut quaeque tribus, et curia quaeque
Impermixta aliis, discretaque tendat in hostem.
Hoc tibi si fieri placeat, nec mente repugnet
Indocili, jussisque obstet sententia Grajūm,
Quis dux ignavo, seu miles pectore, contra 430
Quis forti, nosces: pugnabit nanque caterva
Per se quaeque: etiam nosces obstantibus an dīs
Sterni Troja solo nequeat, male forte virorum
An pectus variique obsit mens inscia belli.
Haec Nestor: mirans cui talibus insit Atrides.
Magne senex, omnes et nunc, ut semper, Achivos
Eloquio dulci, prudenti et pectore vincis.
o utinam, divūm pater, et Tritonia Pallas,
Arcitenens et Phoebe, decem mihi Nestoras omni
Argivūm in numero nancisci fata dedissent. 440
Quippe brevi manibus nostris, et Marte secundo,
Urbs Priami regis capta, atque eversa jaceret.

Previous page

Next page