Una et inest anima; utque ferunt mortalis et ipse est,
Jupiter usque virum magno licet auctet honore. 720
Sic ait, inque gradu manet hosti adversus eodem,
Fortem animum pulchro pugnae succensus amore.
Ac veluti densos frutices, lustra horrida, linquens,
Venantem contra fert se panthera, periclum
Nec metuit, nec versa fugae dat terga, nec usquam
Clamore, atque canum latratu exterrita cedit;
Eminus ac telo, vel cominus icta, furori
Haud parcit confossa tamen, nec desinit acri
Ire animo contra, dum vel saevum arripit hostem,
Vel cadit ipsa suo se frustra in sanguine versans: 730
Sic magni proles Antenoris, altus Agenor,
Versa negat dare terga fugae imperterritus ante,
Collata saevo dextra quam pugnet Achilli.
Ille gravem prae se clypeum gerit; et quatit hastam
Ingentem librans; magno et clamore profatur:
Hac te luce urbem sperabas, inclyte Achilleu,
Eversurum altam Priami, Troasque daturum
Exitio. demens! haec longus moenia circum
Restat adhuc labor, et duro sub Marte dolores.
Multa intus pubes, nec bello ignava, tuemur, 740
Pro se quisque, urbem, carisque parentibus omnes,
Conjugibus natisque omnes dura omnia contra
Adsumus auxilio. sed tu tua fata subibis
Jam, reor, heic, quamvis saevus bellator et audax.
Sic ait, ac telum dextra contorsit acutum
Ingenti. stridens auram secat hasta, sub ipsum
Acta genu, adversum crus certo et perculit ictu,
Ocrea quod circum stanno ingens ducta recenti
Horrendum insonuit: longe tamen hasta retrorsum
Pulsa iit, aerata subiit nec cuspide corpus. 750

Previous page

Next page