Demens! necdum etiam norat procul inde lavacri
Expertem a magna crudeli morte Minerva 540
Aeacidae manibus domitum. sed missus ab alta
Plorantum fremitus turri, luctuque furentum
Confusus clamor miserae pervenit ad aures.
Intremuere artus perculsa mente, remissi
Exciderunt manibus radii: tum protinus alta
Voce vocans famulas turbato haec pectore fatur:
Festinate duae comites mihi: noscere factum
Quid sit enim trepidat mens anxia. certe ego diae
Audivi socrus vocem; tremefactaque corda
Subsultant, segni torpent ac frigida subter 550
Genua gelu. Priami gnatis certe ingruit, eheu!
Triste aliquid. superi longe hoc avertite ab aure,
Quod dicam: sedenim timeo, ne dius Achilles
Audacem a muro secluserit Hectora solum
In campos, cursuque agitet per plana relictum
A sociis. timeo ne leto denique sternat,
Imponatque orsis ne finem audacibus, et quam
Usque habuit, nimiae virtuti; qua male fretus
Non Troum in turba tutus mediisque manebat
Ordinibus: longe sed primos ante volabat 560
Procurrens, nullique virūm vi cedere certus.
Haec effata, furens luctu celsa evolat aede,
Maenas ut, incensum trepidans cor: pone sequuntur
Quam famulae, atque pari celerant vestigia gressu.
Verum ubi perventum ad turrim turbamque virorum
Constitit, et muro campos prospexit ab alto.
Atque ilium videt ante urbem raptarier, et jam
Axe trahi rapido celsa ad tentoria Grajūm.
Ergo oculos miserae nox contegit atra: retrorsum
Labitur exanimis, longe redimicula, vittae 570

Previous page

Next page