Quem miseret, praebet cyathum vix parcus, et ora
Prima rigant, siccum nec tangunt vina palatum.
Hunc aliquis vivo florens utroque parente
Mensa abigit plagisque puer, probrisque: Recede,
Non tuus heic; pater est nobis conviva. repulsus
Ille redit matrem ad viduam rorantia fletu
Ora madens. meus Astianax! cari ante parentis
In genibus niveumque adipem, solamque medullam  620
Vesci qui solitus; ludo et cum fessus ocellos
Claudebat, somnum dulci nutricis in ulna
Carpebat strato in molli, puerilia plenus
Pectora deliciis. at nunc duram feret idem
Aerumnam infelix, orbatus patre perempto;
Astianax: puerum sic Troës nomine dicunt.
Quod celsos illis muros tu solus et urbem
Servabas, Hector. nunc primo in litore curvas
Ad naves tua membra, parentibus atque propinquis
Heu procul a caris, vermes pascentur edaces, 630
Dira canum si quid rabies satiata reliquet:
Membra heu nuda! tibi at vestis tenuisque decensque
Multa domi, Iliadum vario perfecta labore.
Quam certum est omnem flagrantibus urere flammis.
Usus erit nullus; nec in illa veste cubabis,
Quam dedero: ast inter Troasque et Troadas esto
Hic tibi bonos rapto crudeli morte supremus.
Hos dedit Andromache moesto de pectore questus;
Et moestae Iliades circum adgemuere gementi.

Previous page

Next page