Atque ovium, accumulans; mellisque, et pinguis olivi
Urnas, acclinans feretro, locat; inde superba 220
Eximios cervice pyram conjecit in amplam
Bis duo cornipedes festinus: pectore moestos
Interea plorans gemitus fundebat ab alto.
Ille novem mensae adsuetos regalia habebat
Intra septa canes. horum duo caedit acuto
Ense, pyrae injiciens; bissenos denique Troum
Egregios mactat juvenes male percitus ira,
Immisitque ferum, cuncta ut depasceret, ignem.
Post haec suspirans dulcem his compellat amicum:
Salve ipsis nigri, Patrocle, in sedibus Orci. 230
Cuncta tibi solvi, fueram quaecunque perempto
Pollicitus: bis sex juvenes de sanguine claro
Trojugenum, ferro mactatos, en vorat ignis
Tecum omnes. dare nanque vorandum non placet igni
Hectora, sed canibus. saeva furiatus ab ira
Tales ille minas jactabat: nec tamen artus
Hectoreos tetigere canes. Venus aurea, magni
Nata Jovis, longe ipsa canes noctesque diesque
Arcebat; liquidoque virum perduxit olivo
Ambrosiis fragrante rosis; ne per sola terrae 240
Aspera Pelides posset lacerare trahendo.
Phoebus at obscuram caelo demisit ab alto
In campos nebulam, nigra et caligine texit
Nil aliud, praeter spatium quo exsangue cadaver
Stratum erat; igniferi ne Solis flammeus ardor
Siccaret nudosque artus nervosque jacenti.
Patrocli interea segni succensa nequibat
Igne pyra absumi, in cineres et vertier atros.
Ergo aliud secum tacitus molitur Achilles.
Quippe rogo paullum secessit; flamina supplex 250

Previous page

Next page