Illum perpetuo conjux addicta sequere.
Sic ait; ac Nymphae succendit corda parentum,
Atque viri, et patriae dulci telluris amore.
Nec mora, tecta caput lino candente, relinquit.
Foemineum penetrale; atque alto e limine, obortis
Uda oculos lacrimis, processit; pone secutae 160
Sunt dominam geminae forma praestante puellae,
Pulchros ampla oculos Clymene, Pittheïs et Aethra.
Confestim Scaeae venere ad limina portae.
Heic Priamus, patresque alii, Panthusque, Thymoetesque ,
Et Lampus, Clytiusque, Hicetaon clarus et armis,
Ucalegonque, ac Antenor, bonus auctor uterque
Consiliis, procerum primi, de more sedebant
Moenibus in celsis; longo jam debilis aevo
Turba, et iners bello; sed coetu arguta coacto ,
Promere suavidicas facundo e pectore voces. 170
Quales per silvam, densa et virgulta sedentes
Arborea dulces cantant sub fronde cicadae:
Tales Dardanii proceres praecelsa tenebant
Moenia, turris ubi se caeli attollit in auras
Ardua. quo celeri festinam evadere gressu
Ut videre Helenam, submissa haec dicere voce
Mirantes inter sese coepere: Puella
Pro tali haud mirum Troas, Grajosque labores
Ferre diu tantos, pulchro quae morte carentes
Ore deas aequat: sed enim vel talis Achaeas 180
Puppibus in celsis procul hinc decedat in oras;
Nec nobis, gnatisque malam ferat improba pestem.
Haec alii: at Priamus venientem comis amica
Voce vocat: Propius me accede; heic, filia, mecum
Conside; ut veterem sponsum, carosque propinquos
Et notos videas. non tu lacrimabile bellum

Previous page

Next page