His prior est Priamus verbis affatus Achillem.
Nate dea, placito sternam da fessa cubili
Membra, precor; capiam dulcis quo munera somni
Quamprimum. nec enim somno unquam lumina clausi,
Perdidit ex quo animam sub te meus Hector: at usque
Multa gemo, versoque graves in pectore curas,
Aedes ante meas me foedo in pulvere sternens.
Nunc orique dapes admovi, et dulcia tandem, 770
Ante hac jejunus, transmisi gutture vina.
Sic ait: ille torum jussit, mora nulla, sub altis
Porticibus socios famulasve locare, superque
Purpureas sterni vestes, pulchrosque tapetas,
Mollibus et villis horrenda tegmina, laenas.
Illae abeunt extra limen, claroque coruscam
Igne facem in manibus gestant; geminumque sub altis
Porticibus struxere torum, vestesque superne 
Insternunt, regisque alacres praecepta facessunt.
Tum, Priamum ille joco terrens, haec fatur Achilles: 780
Care senex, extra somnum cape, ne quis Achivūm
Huc veniat regum, qui me noctesque diesque
Multi adeunt, mecumque agitant de more frequentes
Consilia. horum aliquis si te de nocte jacentem
Viderit heic, regi Danaūm narrabit Atridae,
Atque moram injiciet, prima ne luce redemptum
Possis confestim castris efferre cadaver.
Dic age sed verax, forti quot justa diebus
Persolves gnato funebria? et ipse quietus
Ut bello interea parcam, teneamque morando 790
Magnanimos, ne saeva ruant in praelia, Grajos.
Dixerat ille: senex contra cui talia reddit:
Hectoreum siquidem vis curem funus, Achille,
Quidnam optem, quidnam gratum mihi feceris, audi.

Previous page

Next page