Ad rhedam caput amplexae, tum cetera circum;
Flet turba, et miseris incendit questubus auras. 860
Illi adeo tota, quam longa est, luce sub urbe
Occasum ad Solis plorassent Hectora dium:
E curru at senior clamans ita farier infit:
Quid circumfusi statis? decedite, rhedam
Porro ut agam. intulero cum gnati corpus in aedes,
Tum longo mentem ploratu explere licebit.
Sic ait; at partes diducta est omnis in ambas
Turba, viamque dedit rhedae semota patentem.
Illi altas postquam ad sedes, regalia tecta,
Advenere, toro componunt corpus in alto, 870
Cantoresque locant juxta, queis flebile cura est
Ordiri carmen. carmen lugubre canebant
Hi, crebro mixtum gemitu: carmenque secutae
Iliades moesto singultim corde gemebant.
Quas inter complexa caput magni Hectoris, orsa est:
Andromache tristem sic moesta voce querelam:
O conjux, vita es mihi primo ereptus in aevo,
Meque domi viduam liquisti; filius infans
Est et adhuc dulces vitae productus in oras
Heu frustra; aetatis cui, credo, attingere florem 880
Pubenti nunquam continget. culmine ab alto
Corruet urbs etiam Grajis eversa. peristi
Nam tu, Hector, servare urbem, Troumque pudicas
Infanti cum prole uxores pectore forti
Qui sueras. curvis quas nunc in puppibus hostis
Abducet captas; hasque inter me quoque saevus
Avehet. ipse, puer, vel me comitabere ad urbes
Grajugenum, immiti ut domino famulere, labore
Qui terat indecori miserum; vel te efferus ira
Grajūm aliquis dextra arreptum (miserabile!) ab alta 890

Previous page

Next page