Triste vel, ajebat, bellum, pugnasque novabit,
Vel gentem placido componet foedere utramque
Jupiter, et pacem qui temperat aequus, et arma.
Haec monstrum admirans aliquis Danaūmque, Phrygumque.
Illa viro similis medios se protinus infert
Trojugenum in cuneos, fortem vultuque, habituque
Laodocum et simulans, longaevo Antenore cretum,
Hac illac ibat densa inter milia, si te
Forte, Lycaonide, nancisci, Pandare, posset.
Tandem est nacta virum. stabat bellator in armis: 100
Densi circum aderant comites, clypeata juventus,
Aesepi a ripis regem quae in bella secuta.
Hunc prope stans verbis affata est Pallas amicis.
Visne mihi parere, Lycaonis inclyta proles?
Satne tibi virtutis inest in pectore, fortem
Haud dubites misso Menelaum ut figere telo?
Eximiam certe laudem, atque ingentia ferres
Praemia. nil Teucris, Paridi nil carius uno
Te fuerit; donis qui te cumulabit opimis,
Ille tuo Atriden Menelaum viderit arcu 110
Si domitum imponique rogo, flammaque cremari.
Quare age, jamque virum letali fige sagitta.
Ante tamen Phoebo, Lycia qui cretus in alta est
Arcitenens, fac vota libens, cum celsa Zeliae
Moenia contigeris victor, sedesque paternas
Primigenis facturum agnis praepinguia sacra.
Haec effata, animum dementi vafra Minerva
Impulit. Ergo arcum depromit, grandia capri
Cornua silvestris; quem, saxo prodit ab alto
Dum citus, exceptum telo trans pectus adacto 120
Fixerat: in rupem moribundo corpore pronus
Corruit. in palmos prodibant cornua fronte

Previous page

Next page