Dixit, et adversos telum jacit acer in hostes;
Aeneae socium quo Deicoonta peremit
Pergasiden, ipsis multo quem Troes honore
Aequabant Priami natis, interritus ultro
Quod primam ante aciem pugnator in arma ruebat.
Huic gravis ingentem clypeum ferit hasta; nec umbo 640
Sustinuit. medium transverberat aerea cuspis,
Perque moras baltei ventrem pervadit in imum.
Membra ruunt collapsa: sonum super arma dedere.
Tum geminos premit Aeneas, duo lumina Grajūm
Morte Dioclidas Crethonaque, Orsilochumque,
Dives opum genitor queis Pherae celsa colebat
Moenia ab Alpheo prognatus flumine, late
Qui Pylios pulchro campos interluit amne.
Orsilochum Alpheus regem, Orsilochusque Dioclem
Magnanimum genuit. Chreton hinc natus, et una 650
Orsilochus, clari bello, Martisque periti
Omnigeni; primo vernantes flore juventae
Qui curvis Phrygium litus petiere carinis,
Argivam laeti classem, geminosque secuti
Atridas. celsis Trojae sub moenibus atra
Mors juvenes rapuit, tristi et superobruit umbra.
Ut gemini, aërio mater quos vertice montis
Eduxit quondam densa inter lustra, leones.
Illi armenta boum praedantes magna, gregesque
Lanigeri pingues pecoris, stabula alta peragrant, 660
Et passim horrendas dant caedes; donec et ipsi,
Sub manibus domiti juvenum, praesepia ad alta
Conciderunt, ferro confossi pectus acuto.
Haud aliter dextra Aeneae fratres duo celsis
Abietibus similes planxerunt corpore terram.
Hos ubi prostratos immani vulnere vidit,

Previous page

Next page