Insanis, Menelaë Jovis genus. haud decet istaec
Tanta animi talem dementia. fer, licet angat
Cura animum: nec te caecus dolor efferat, armis
Deterior stulta meliorem ut mente lacessas
Hectora Priamiden; quem nemo haud horret Achivūm;
Cujus et occursum saepe ipse timebat Achilles,
Invidus bello, multo et te fortior heros.
Nunc adeo secede istinc, tacitusque sedeto 130
Cum sociis. alius melior non deerit Achivis
Bellator, solum quem soli opponere possint
Priamidae: intrepidus qui sit licet, atque cruenti
Martis inexpletum cupiens, tamen, ut reor, atram
Si mortem effugiet, gaudebit flectere fessum
Posse genu incolumis duro e certamine pugnae.
Talibus increpuit; fraternaque pectora flexit
Vera monens. dicto paret Menelaus, et arma
Pulchra viro ex humeris fidi abstraxere sodales.
Nestor at, in mediis exsurgens, talibus infit: 140
Pro dī! quantus adest tibi ludus, Achaica tellus!
Quantus erit, Peleu, tibi jam dolor, optime quondam
Bello, consiliis nunc et sermone diserto!
Qui me multa, domo exceptum, de gente rogabas
Grajugenum, exquirens omnes natosque, patresque,
Laetus et audibas narrantem ex ordine cuncta;
Audieris nunc si, Grajis quo straverit unus
Hector corda metu; tollens ad sidera palmas
Cum gemitu, orabis nigro demittier Orco.
Atque utinam, o divūm rex, et Phoebe, atque Minerva, 150
Essem ego nunc prima validusque, levisque juventa:
Qualis eram, Pylii cives, atque Arcades, olim
Belligeri ad rapidum Celadonta horrentibus hastis
Cum Pheae ad muros pugnabant: amne liquenti

Previous page

Next page