Sic Hector partes sese convertit in omnes
Dira fremens; Troasque hortatur primus ovantes,
Pellere trans fossam bijugos: cui non tamen ipsi
Audebant proferre pedem, sed margine acutum
In summo aeripedes hinnibant; lataque fossa
Terrebat, trans quam nec saltu evadere, cursu
Nec facili quibant transire. abruptus utrinque
Nam margo, et praeceps descensus; desuper alti
Et valli horrebant, duro quos robore, acutos,
Ingentes, densos magno fixere labore
Certatim Graji, saevos munimen ad hostes.
Nullus equo, valida currum cervice trahenti, 70
Hac aditus; pediti magnus labor, obvia siqua
Perrumpat, murumque furens evadat ad altum.
Tum prope stans tali compellat voce superbum
Hectora Polydamas: Hector, regesque ducesque
Trojugenae, sociique omnes, impellimus acres
In fossam stulte bijugos: transmittere durus
Quam labor est; circum vallis nanque horret acutis,
Statque ingens juxta murus: quo nulla potestas
Sese inferre equiti, pugnamve capessere in arctum
Concluso, haud, equidem credo, sine vulnere, multo 80
Et lapsu. Ac, siquidem Grajis mala nunc struit, altum
Aethera qui tonitru miscet, pater, hoc ego vellem
Ocyus heic fieri, atque omnes, ex ordine ad unum
Indecores perdi Trojano in litore Achivos
Argolica procul a terra, patrioque sepulcro.
At, subito si forte animis Argiva refectis
Convertat sese pubes, Troasque fugatos
Navibus a celsis iterum premat, inque profundam
Pulsus eques fossam incurrat; non ullus, opinor,
Effugiat, vivus cladem qui nunciet urbi.

Previous page

Next page